Katılımcı (Peron Mimarlık), Evka 3 Sosyal Merkez ve Aktarma İstasyonu Yarışması

MİMARİ RAPOR

Bölgenin kent içindeki analizi sonucu; çevresiyle birlikte yaşayamayan bir bölge olarak, çok katlı konut yapılarıyla yoğunlaşmaya başladığı, mahalle hayatının yok olduğu bir yakın çevre içinde, yarışma alanımızın vereceği hizmete, aktarma ve sosyal merkez ihtiyaçlarının karşılanmasının yanı sıra, bölgenin hızlı kentsel gelişim sürecinde kaybettiklerini geri kazandırabilmesi misyonu da yüklenmiştir.

Proje prototip olarak ele alınıp, İzmir genelindeki diğer aktarma istasyonlarına da uygulandığında, her aktarma istasyonunun benzer sorunlarına, benzer misyonlarla değer katabilmesi ve böylelikle prototip varyasyonlarının metro ağlarıyla birbirlerine eklemlenerek, kent genelinde sürekliliğinin sağlanması hayal edilmiştir.

Yaya sirkülasyonunun ve yaşayışının sıkıntılı olduğu gözlemlenen, kentsel açık otopark kimliğindeki mevcut Evka-3 Aktarma Merkezi, yapılaşma kurgumuzun sonucunda; merkezin, konut bölgelerine açılan cepheleri boyunca, yenilenen park uzantıları, üst meydan ve sokaklara akar, sağır cephesiyle akış olarak vurgulanan bu açıklıklardan, iç yaşantıdaki avlulara ve teraslara bağlanır.

Yapılaşmadaki bu kurgu açık bir yaşam sunarken, avlulu yapılaşma fikri ile aynı zamanda; İzmir’in sıcak iklimine karşı klimatik bir ortam hedeflenmiştir.
Avlular ve teraslar ise, sürpriz iç sokaklarla birbirlerine geçer ve alt meydanla buluşur.

Alt meydan, tüm program ile açık etkileşim sunar ve sonuç olarak; metro aktarma alanlarının da rekreatif örüntüyle bütünleştiği sosyo-kültürel bir mahalle hayatı başlar…

Etiketler

1 Yorum

  • aysegul-ozkan says:

    5. eleme (son turda) elenen projemizin jüri proje raporunu iletiyorum;

    8 Sıra Numaralı Proje
    Otobüs peronlarının tümüyle gömük olup, meydan, kültürel ve sosyal mekanlar ile ilişkileri zayıf bulunmuştur. Kuzey yönünde, özellikle dereboyundaki yeşil bant ile kurulan güçlü yaya ilişkisi olumlu bulunmuş, ancak bir o kadar önemli olan Cengizhan Caddesi yönünde yaya hareketi sürekliliğinin tekraren araç giriş çıkışları ile bölündüğü görülmüştür. Otobüs girişlerinin doğrudan Cengizhan Caddesinden alınması eleştirilmiş. Genel kütle kompozisyonu ve mimari dili olumlu bulunmakla birlikte, yapının kuzey cephesinin sağırlığı ve geniş terasların güneş kontrolü açısından zayıflığı eleştirilmiştir.

Bir yanıt yazın