Katılımcı, Cami Tasarımı Fikir Yarışması

PROJE RAPORU

Cami mimarisi, asırlardır biçim ve plan şeması olarak en az değişime uğramış yapı türlerinden biridir. Camiler günümüze kadar, simgeleşen bir yapı bloğunun içinde yer alarak büyük kubbe ve yüksek minare ikilemine sıkışmış kalmıştır. Tasarımda yapının biçimlenmesi; geçmişten gelen bu cami kültürünün, İslam’ın birleştirici ve bütünleştirici olan felsefik görüşünden, modern bir tutumla yeniden ele alınması yoluyla elde edilmiştir. Hacim ve mimari dokunuş bu olguyu en iyi ifade etmenin yollarından biridir.

Tasarımın çıkış noktasına İslam kültürünün önemli simgelerinden “vav” harfinden yola çıkıldı. Tasarım alanında doğu ve batı yönlerinde uzayan iki kol, ana ibadet alanını oluşturan merkezde birleşerek İslamiyet’in buluşmasını temsil etmektedir. Yapı bu tutumuyla bünyesindeki diğer örnekler arasında bir farklılık yaratır. Ana kütlenin kollarının oluşturduğu iki avluyla yapıya davetkar ve kavrayıcı bir tutum sergileyerek kullanım hiyerarşisinin ana omurgasını oluşturmaktadır. Servis birimleri, sirkülasyon alanları-son cemaat ve ibadet mekanı yerleşimleri bu bağlamda oluşmuştur. Avlu etrafında işlevlendirilen bu hacimler alanlara dinamiklik katarak işlevsel ve kentsel odak oluşturulması noktasında bir avantaj sağlayacaktır.

Avlular dışında oluşturulan kitle kompozisyonu, geniş açıklıklar için kubbe formuna ihtiyaç duyulmamış en sade şekilde düşünülmüş kare formdan oluşmuştur. Ve üzerine sadece Allah yazılarak, bir dini yapının en yalın haliyle kenti selamlanması amaçlanmıştır. Cephelerde kullanılan desen minarede de farklı bir yöntemle tekrar edilmiştir. Ayrıca yapı kollarının yukarı kaldırılarak rampalarla bütünleşmesi hem ana kütlenin ruhani etkisini artırmak, hem de tasarım alanının Güney Doğu Anadolu Bölgesi’nde yer alması sebebiyle de, boşaltılan noktalarda doğal hava sirkülasyonu sağlaması amaçlanmıştır. Böylece yazları aşırı derecede sıcak geçen iklim etkilerine karşı doğal önlem alınmasına olanak sağlamıştır.