- 12 Şubat 2015
- 3880 defa okundu.
1. Mansiyon, Düzce Üniversitesi Gelişim Planı Kentsel Tasarım Yarışması
PROJE RAPORU ÖZETİ
Yorgun Morfolojiye Yeni Bir Soluk “Kamuflaj”
Mevcut ve planlanan yapıların birbirlerine ve bulundukları coğrafyaya karşı verdikleri varoluş mücadelesine koşut olarak, kampüs gelişme tipolojisi bir “yok oluş” ve “kamuflaj” hikayesidir. Ortak bir kimlik tarif etmekten uzak yorgun morfolojiye karşı bir “antitez” olarak düşünülmüştür.
Öneri alt bölge, arazinin ritmine ayak uydurur. Topografyaya başkaldırmaz, kaybolarak var olur. Mevcut yapı stoğunu kabuğuna çekilerek eleştirir. Doğal değerleri, manzara faktörünü ve deprem riskini önceller. Yapı ve yapı grupları yerleşilen arazinin parçası olarak ele alınmıştır. Birbirlerine tepeden bakmaz, birbirleri üzerinden manzaranın tadını çıkarırlar.
Ana giriş ve karşılama meydanının cephesini tutan kültür merkezi ve kütüphane, kampüsün kente dönük yüzüdür. Farklı kotlarda önerilen fakülte yapılarının toprak altında birbiri ile ilişkileri sağlanmıştır. Eğime yaslanan ve toprak altında kalan mekânların çökük bahçelerle ışık ve hava alması amaçlanmıştır. Ana araç yolu paralelinde planlanan servis yolu, fakülte girişleri ve teraslar ile düzayak ilişki kurabilmeye olanak tanır.
“Eğitim-Kültür Kampüsü”, birbirinden kopuk, münferit yapı ve/veya fakülte birimlerinden oluşan mevcut yerleşkeye karşılık, birbirleri ile 1.kat kotlarından sürekli ilişki kurabilen bir tipoloji tarifler. 1.kat kotlarından bağımsız olarak ta giriş alan otoparklar ve avluların çeperine yerleştirilmiş ortak alanlar (kafeterya, toplantı salonu, kırtasiye, fotokopi vb.), geçirgenliği optimize ederek kampüs içerisindeki sosyal yaşamın bloklar ve fakülteler bütününde birbirinin içine akmasını sağlar. Başka bir deyişle, tasarım marifetiyle kampüs sosyal yaşamında informel (doğal, samimi) ilişkiler öncellenmiş olur.
Etiketler
