Eksilen Zaman

Üretimlerinde farklı disiplinlerden faydalanan sanatçı Çağrı Saray’ın “Eksilen Zaman” sergisi, 3 - 30 Nisan 2015 tarihleri arasında Galata Özel Rum İlköğretim Okulu’nda yer alacak.

Eksilen Zaman sergisi Çağrı Saray’ın kimlik sorgulamaları, kişisel bellek, ev-mekân kavramı ve kentsel ortamın toplumsal-siyasal anlamları üstüne kurulu yerleştirme, desen, gravür, fotoğraf ve videolarından oluşuyor.

Sanatçının 1999 – 2015 yılları arasında ürettiği ve sergide bir araya gelen bir dizi çalışma, geçmişe ve günümüze ait verileri dolaysız ve ayrıksı unsurlar olarak ele almak yerine, dizgesel ve birbirini olumlayan tek bir form olarak ortaya koymayı hedefliyor. Çağrı Saray, belleğinde yer eden, her yeni deneyim ve olayla yeniden inşa ettiği geçmişine toplumsal olaylar bağlamında tekrar bakıyor. Yerel ve küresel yaşam koşullarını sarsan, zorlayıcı politik, ekonomik, sosyal değişimlere ve bu değişimlerin hafızayı nasıl dönüştürdüğüne ya da nasıl eksilttiğine odaklanıyor.

Sanatçının çalışmalarındaki içerik ve biçimler, bu karşı çıkılabilir koşulların çeşitli özellik, süreç ve anlarını titizlikle haritalandırıyor. Saray, egemen söylemin ürettiği görsel kültürün baskın gücüne karşı, yalın olmakla birlikte çekici ve muhalif bir düşünce seçeneği sunuyor.

Sanatçının birbirinin devamı niteliğinde 2004, 2009 ve 2011 yıllarında gerçekleştirdiği “Kırmızı Oda”, “Bekleme Odası” ve “Kayıp Oda” serileri de ilk kez birarada “Eksilen Zaman” sergisinde görülebilir.

Sergide yer alan ve “4/12: Bir Evin Topografyası” projesinin bir parçası olan, yürüme eylemindeki bir dizi adımını gösteren “Denizden Ev’e: 282 Adım” ve “Okulu Ölçmek” çalışmaları, temelinde zaman kavramına odaklanıyor. Çocukluk ve yetişkinlik arasındaki karşılaştırmalar, Peter Handke’nin “Çocuk Olmanın Şarkısı” şiirinin Saray’ın el yazısıyla video çalışmasında görselleştirilmiş halinde izleyicinin karşısına çıkıyor. Saray, “Ticari Olmayan Özgeçmiş̧” çalışmasıyla İstanbul sanat ortamının ekonomik ve sistemsel verileri bağlamında, sanatçı olarak yapıt üretme dışında üretmek ve yönetmek zorunda olduğu etkinlikleri ve olanakları belgeliyor. 5 odaya yerleştirilen “3 Hikaye – 3 Anlatı” başlıklı yapıt dizisi “Kırmızı Oda” (2004), “Bekleme Odası v1” (2009), “Kayıp Oda” (2011) ve “Kırmızı Oda: Sekanslar” (2005), “Işıksız Oda” (2007) başlıklı çalışmalar bu özgeçmiş dökümü içindeki zirve işleri oluşturuyor. “Bellek Mekanları” resim dizisi, küreselleşmenin temelindeki kentsel dönüşümler ve tüketim ideolojilerinin egemenliğinin mimari dokudaki görüngülerini sunarken, “…gibi hissetmek ” ve “Rezonans” başlıklı videolar bireyin günümüz koşullarında doğa (ekoloji) ve kent (urbanizm) ile ilişkisindeki güç, direniş, haz, umut ve güçsüzlük, boyun eğme ve umutsuzluğun görsel metaforlarını yaratıyor.