Yeterince takdir edilmemiş bir mimar ve endüstri tasarımcısı olan Eliot Noyes, hem kurumsal tasarımın öncüsü hem de bilgisayar tasarım tarihinde kritik bir isim.
Walter Gropius’tan etkilenen “Harvard Five” grubunun üyesi Noyes, Harvard Graduate School of Design’da mimarlık eğitimini tamamladı fakat kariyeri diğer dört meslektaşından oldukça farklı gelişti. New Canaan Connecticut’ta 1940’larda gelişen bu grubun diğer üyelerini ise John M. Johansen, Marcel Breuer, Landis Gores ve Philip Johnson oluşturuyordu.
Noyes’un mimari ürünleri arasında New Canaan’daki Talman Evi (1950), Bremer Evi (1950), Ault Evi (1951), Weeks Evi (1953) ve Noyes Evi (1955), bunun yanı sıra Wilton Library (1974) gibi önemli tasarımlar yer alıyor. Noyes, her ne kadar 20. yüzyıl modern Amerikan mimarisinin önemli isimlerinden biri olsa da, asıl ününü borçlu olduğu alan endüstri ürünleri tasarımı.
Noyes, Museum of Modern Art (MOMA)’da Endüstri Ürünleri Tasarımları Departmanı Direktörü olarak görev alırken, modern tasarım tarihinde önemli yer tutan “Organic Design in Home Furnishings” yarışmasının yürütücülüğünü üstlendi. Sonrasında ise, uzun yıllar çalışacağı IBM’de görevine başladı. Noyes, IBM’deki ilk görevini aldığında değişik bir sou ile karşılaştı: “Mimarlık ve tasarımın ticaretle ne alakası olabilir?” Bugün, Michael Graves’in Target için ya da Frank Gehry’nin Tiffany için yaptığı tasarımlar göz önüne alındığında bu soru normal gelebilir. Döneminde bu açıdan öncü olan Noyes, Musum of Modern Art’ta tasarım departmanını kurmakla birlikte IBM, Mobil Oil, Westinghouse ve Cummins Engine Company için danışmanlık yaptı ve bugün kabul görmüş olan disiplinlerarası çalışmanın öncülüğünü yaptı.
Tasarımcı IBM’de danışman tasarım direktörü olarak 21 yıl çalıştı. 1956 senesinde IBM’in ilk kurumsal çapta tasarım programında görevlendirildi ve 1961 senesinde büyük ses getiren IBM Selectric Typewriter’ı ve birçok başka ürünü geliştirdi. Ayrıca IBM Aerospace Research Center’da da görev aldı. Sadece endüstri ürünleri tasarımı değil, IBM’in Garden City’deki yapısı (1966), IBM Aerospace Building (1964), IBM Pavilion Hemisfair (1968) ve IBM Management Development Center (1890) gibi binaların tasarımlarına imza atarken, aynı zamanda dünya çapında yer alan IBM binalarının tasarımları için Mies van der Rohe, Eero Saarinen, Marco Zanuso ve Marcel Breuer gibi isimleri görevlendirdi.
Tasarımcının kariyerinde ise Selectric Typewriter’ın özel bir yeri var. 1961 senesinde piyasaya sürülen ürün, eski daktilolara büyük bir yenilik getirerek, kullanıcı dostu ve ilk ev tipi daktilo olma özelliğinde. Selectric, 1984 senensinde IBM Wheelwriter ve 1991 senesinde piyasaya sürülen Lexmark’ın öncüsü oldu. Selectric’in elektronik arayüzüne sahip bir klavye mekanizması ve manyetik depolama cihazı bulunuyordu.