Deneysel Bir Mekân Prototipi: Wood Pavilion

Çin’in Zhenjiang şehrinde yer alan Wood Pavilion, LIN Architecture tarafından tasarlandı.

Tartışılabilecek yeni mimari mekân prototiplerinin varlığını sorgulayarak yola çıkan LIN Architecture ekibi, bu deneysel tasarım ile işlevsel unsurları düşünmekten vazgeçiyor ve ortamdaki mekânsal unsurları tanımlayabilecek anahtar kelimeler aramayı tercih ediyor.

Yeri analiz ettikten sonra tasarım üç anahtar kelimeye odaklanıyor: ergonomi, proksemik* ve davranış bilim. İnsan davranışının ölçeği bu projenin endişelerinden birini oluşturuyor. Tasarımcılar, farklı insanların davranışları üzerine araştırma yapmanın mimarlar için çok iyi bir tasarım kaynağı olduğunu, insanları gözlemleyerek ve anlayarak mekânın her türlü olasılığını keşfedebileceklerini dile getiriyor.

Proksemik ise, Amerikalı antropolog ve kültürlerarası araştırmacı Edward T. Hall tarafından Hidden Scales adlı kitabında geliştirilen bir kavram. İnsanların mekân kullanımının ve insan yoğunluğunun davranış, iletişim ve sosyal etkileşim üzerindeki etkilerinin incelemesini ifade ediyor.

Wood Pavilion projesi ile mimarlar bu kavramı derinleştirip genişleterek fiziksel alan kategorisine uyguluyor; mahrem alan, özel alan, sosyal alan ve kamusal alanın farklı ölçeklerde nasıl tanımlandığını ve tasarlandığını tartışıyorlar.

Tasarım sürecinde Yoshiharu Tsukamoto ve Momoyo Kaijima’nın perspektifinden insan, doğa ve mimari bir bütün olarak ele alınmış. Kentsel günlük yaşam örüntüsünün yerine doğal ortamdaki çeşitli unsurların davranışları incelenmiş; esinti, güneş ışığı, dalgaların sesi, çiseleyen yağmur, tatlı osmanthus kokusu, duygular, algılar, dokunma, işitme ve görsel öğeler tasarımın ana malzemelerini oluşturmuş. Anahtar kelime araştırması yoluyla mimarlar, çevredeki çeşitli tasarım öğelerine yanıt olarak yeni alan formları yaratmaya çabalamış.

“Oturma, çömelme, uzanma, meditasyon yapma, dinleme, gözetleme, gezinme, ve hatta bakma gibi insan davranışları mekanın biçimidir. Işık hareketleri, güneşin doğuşu, güneşin batışı, son ışığın sönmesi, lambanın ortaya çıkması ve aydınlanma, mekân ve zaman arasındaki diyalogdur.”

“Çevredeki ortam, denizden esen meltem, yaprakların hışırtısı, kurbağaların sesi, ağustos böceklerinin şarkı söylemesi, insanlarla mekân arasındaki diyalog ortamıdır.”