Singapur'un atık imha yöntemi kirlilikle ilgili endişe yaratıyor.
Singapur’daki arazi kıtlığı (ülkenin toplam alanı 700 kilometre kareden az), hükümeti yenilikçi atık imha teknikleri geliştirmeye yöneltti. Bunlar arasında, Singapur’un son şehir çöplüğünün 1999’da kapatılmasının ardından açılan, anakaranın güney kıyısının açığındaki bir ada da var. Hükümet iki küçük adayı birleştirerek Singapur’un ilk açık deniz çöp depolama alanı ve şimdilerde gözde bir gezi yeri olan, Semakau Çöp Depolama Sahası’nı oluşturdu. 360 milyon dolarlık tesiste 7 kilometre uzunluğunda bir deniz duvarı ve sızıntıyı engellemek için adanın çevresine çekilen, polietilenden yapılma sızdırmaz bir kuşak var. Yakılan çöplerin külü anakaradan mavnalarla getiriliyor. Islak kül çukurlara veya diğer adıyla “hücrelere” boşaltılıyor. Sonunda çukurların üstü toprakla kapatılıyor ve burada doğal olarak bitkiler kök salıyor. Yeni Zelanda, Japonya ve Samoa çevre bakanları, atık imha uygulamaları konusunda ilham almak için burayı gezdi. Çöp depolama sahalarını halkın kullanımı için yenilemek, görülmemiş bir şey değil. New York’un Staten Adası’ndaki Fresh Ki l ls çöp sahası, 2035’te park olarak yeniden açılacak. Japonya 1995’te Osaka’nın güneybatısındaki çöp depolama sahasını, dünyada okyanus üzerindeki ilk havalimanı olan Kansai Uluslararası Havalimanı’na dönüştürdü. Ancak Semakau Çöp Depolama Sahası, yakılmış çöp ve sanayi atığı alırken tehlike altındaki bazı türler de dahil 700’den çok bitki ve hayvan türünü barındıran gelişen bir ekosisteme sahip ilk faal depolama sahası. Tesisin genel müdürü Ong Chong Peng, “Bu dengeyi olabildiğince uzun süre korumak istiyoruz” diyor. Büyük gagalı balıkçıl ve Malezya yağmurkuşu gibi koruma altındaki türler adada yuva yapıyor. Nesli tehlikedeki beyaz Çin yunusları ada kıyılarında görüldü. Semakau halkın ziyaretini teşvik eden tek faal depolama sahası. Adanın bu yıl hazırlanması planlanan doğu kısmına en erken 2015’te atık gömülmeye başlanacak. Depolama sahasını yöneten Ulusal Çevre Ajansı, buranın en azından 2045’e kadar açık kalmasını öngörüyor. Adaya gündüz balıkçılar gece de gökbilimciler geliyor. Okul grupları ile diğer insanlarca sevilen gelgit havuzları çevresindeki yürüyüşler için yıl boyu rezervasyon yapılıyor. Hatta bir çift, 2007’de düğün fotoğraflarını adada çektirdi. Singapur hükümeti son beş yılda üçe katlanarak 2010’da 13 bini bulan ziyaretçi sayısındaki artışı örnek gösterip Semakau’nun başarısını övüyor. Ulusal Çevre Ajansı bu benzersiz çöp depolama sisteminin çöp miktarını yüzde 90 azalttığını ve Singapur’un elektrik üretiminin yüzde 2’sinin anakaradaki dört çöp yakma tesisinden geldiğini söylüyor. Ama sistemi eleştirenler tümüyle çöp yakmaya dayalı atık yönetimini sorguluyor. Kısa ömürlü ve büyük ölçekli yakma tesislerinin bazen sadece 10 yıl sonra yenilenmesi gerekiyor. Malezya ve Endonezya’da hükümetin yeni çöp yakma tesisi açma planlarına karşı gösteriler yapıldı. Filipinler sağlık riskleri nedeniyle çöp yakma tesislerini 1999’da yasakladı. Ayrıca atıkların sızdırma tehlikesi de var. Şirketlerin karbon salınımlarını azaltmasına yardımcı olan Karbon Vakfı adlı kâr amacı gütmeyen İngiliz örgütünün ABD’deki üst düzey yöneticisi Scott Kaufman, koruma önlemlerinin “sonunda başarısız olarak gelecek kuşaklar için tehlike yaratacağını” söylüyor. Çevre ajansı yetkililerine göre, uluslararası denetleme şirketi TÜV SÜD ada çevresindeki sularda her ay ağır metal ölçümü yapıyor. Yetkililer depolama sahasına yıllarca güvenle çöp gömülebileceğinden emin. Ong, “Depolama alanımız biterse, başımız dertte demektir” diyor.