Fransa’da Koza Şeklinde Yaşam Ünitelerine Sahip Bir Çocuk Bakımevi

1985'ten beri Fransa'nın Caen kentindeki Maison Départementale de l'Enfance et de la Famille du Calvados (MDEFC) tarafından yönetilen bakımevi, dezavantajlı veya istismarcı ailelerden gelen 0 ila 6 yaş arası çocukları ağırlıyor.

Bu geçici yapı topluluğu, karmaşık, travmatik durumlarla uğraşan bu çocukları, özel ihtiyaçlarına göre uyarlanmış kalıcı bir çözüm sunmadan önce koruyup desteklemeyi hedefliyor. Binasını yeni bir yere taşımak isteyen MDFEC, Caen’in hemen dışındaki Fleury-sur-Orne’da yeni bir bakımevi tasarlamak üzere 2017’de Paul Le Quernec Architectes’i görevlendirmiş.

Tasarım, diğer iki binaya bağlanan koza şeklindeki yaşam birimleri ile köy benzeri bir kompleks şeklinde olmuş. 2.650 metrekarelik alan; çeşitli atölyeleri içeren bir teknik bina, idari departmanları, tıbbi ve ebeveyn danışma bölümlerini, çamaşırhane ve yemek hizmetlerini içeren bir lojistik bina ve çocukların yaşam alanlarını gruplandıran bir yapı olmak üzere üç bölüm halinde organize edilmiş.

Fleury-sur-Orne’de kalan çocuklar, ebeveynleriyle ve dolayısıyla yetişkinlerin dünyasıyla gergin bir ilişki yaşamış travmalı bireyler oldukları için ofis yaşam alanlarını, hendek üzerinden uzanan ve çocukların dünyası ile yetişkinlerin dünyası arasındaki sınırı belirleyen bir asma köprü gibi sembolik bir boşluğun üzerinden geçen bir yürüyüş yolu ile erişilebilen bir alanda planlamış.

Fleury-sur-Orne çocuk bakımevindeki her yaşam birimi, camlı bir lobi aracılığıyla dışarıdan ve içeriden erişilebilen tek katlı bir ev gibi tasarlanmış. İki terasa açılan her ev, büyüleyici manzaraları çerçevelerken doğal ışığın da içeri akmasını sağlayacak şekilde hayata geçirilmiş.

Güvenlik, konfor ve rahatlık hissini pekiştirmek için oturma üniteleri, her biri çocuklara uyarlanmış boyut ve şekillerde sıcak kozaların güvenliğini hatırlatan kıvrımlı ve saran hacimler şeklinde tasarlanmış.
Bu sarılmış kozalar, merkezi bir meydanın etrafındaki bir mikro köy gibi, ortak etkinlik alanları etrafında organize edilmiş. Aktivite birimlerine erişim bilinçli olarak belirli bir uzunluğu kapsayan bir yürüyüş rotası ile sağlanmış.

Bu izlenimi vurgulayan ekip, bağlayıcı bir geçit oluşturmak için ana bağlantı yolunun altındaki zemini kazmış. Bu geçit ile gözetleme kulesi görevi gören ortak merkezi bloğu geçerek tüm giriş ve çıkışları denetlemek mümkün kılınmış. Ortada, toplu etkinlik alanları, dış dünyanın çok yönlü görünümlerini sunan şeffaf camlı bir agora olarak tasarlanmış.

Teknik ve lojistik binalar çocukların yaşam alanlarından ayrı bir yerde konumlandırılmış. Genişletilmiş bir servis alanına açılan ana bina, dikdörtgen bir şekilde tasarlanmış. Burada yer alan atölyeler birbiriyle hizalanmış ve yarı saydam bölme kapılarla donatılarak aydınlatılmış ve oldukça işlevsel bir alan yaratılmış. Bu arada, lojistik bina birden fazla erişim noktası sunuyormuşçasına daha karmaşık bir yerleşim düzeni ile planlanmış. Doğu kanadı iki kata yayılarak idari ve tıbbi departmanlar, kurum içi personel için soyunma odaları ve denetimli ebeveyn/çocuk toplantı alanlarına yer verilmiş. Batı kanadı, içeriden kurum içi personelin erişebileceği çamaşırhane ve yemek alanlarına ev sahipliği yapacak şekilde planlanmış.

Tam bir T-biçimli sirkülasyon düzeni, dört kontrollü erişim noktası tarafından sıralanan bir doğu/batı rotasını ve camlı bir yürüyüş yolu boyunca yaşam alanlarına giden iki erişim kontrol noktasına bölünmüş bir kuzey/güney rotasını birleştirmek üzere tasarlanmış. Bölümler arasındaki mesafeler, mümkün olan en kısa yolları oluşturmak için azaltılmış. Bu nedenle, örneğin çamaşırhane ve restoran, servis alanı ile çocuk odası arasında bir kavşak oluşturularak kurum içi personelin bir konumdan diğerine gitmek için binadan çıkmak zorunda kalmaması sağlanmış.

Son olarak, ebeveyn/çocuk buluşma alanı kasıtlı olarak girişin yanına yerleştirilmiş. Bu konfigürasyon, ebeveynlerin binanın dış çevresine mümkün olduğu kadar yakın tutulması ve binanın içine mümkün olduğunca az girmeleri için planlanmış.