Doğal iklimlendirmenin kullanıldığı müzedeki mikroklima alanları, farklı unsurlar arasında etkileşime olanak sağlıyor.
İspanya’daki Museo del Clima de Lleida, mimari yarışma kurallarına meydan okuyan bir iklim müzesi. Estudi d’Arquitectura Toni Gironès tarafından tasarlanan yenilikçi projenin planlama sürecinde 2008 yılındaki yarışma duyurusunun ifadeleri sorgulanıyor.
Yarışma duyurusuna göre 12.000 m²’lik arazide tasarlanacak 3000 m²’lik yapının yıl boyunca 18-25°C arasında değişen sabit bir sıcaklıkta olması ve sergi salonlarını içermesi gerekiyor.
Doğal iklim süreçlerini anlamak için yapının sınırları inceltiliyor, farklı geçişler öngörülüyor. Binanın çevresindeki yeşil bölge geniş bir kamusal alan olarak tasarlanıyor.
Eğimli araziden elde edilen yapı malzemeleri bitki örtüsünü harekete geçiriyor. Hedefinde iklim olan müzede kullanılan doğal iklimlendirme sayesinde bütçe öngörülenin üçte birine indiriliyor.
Lleida kentindeki güneşli plato ile gölgeli vadi arasındaki yürüyüşte yeryüzü kaynakları somutlaşarak topoğrafyayı oluşturuyor. Aynı şekilde bina ve onu çevreleyen doğal bitki örtüsü de uyum içinde farklı mikroklima alanları üretiyor.
Suyun doğal döngüsü nem oranını belirliyor. Binanın ve parkın altyapısında su kullanımı yerçekimi ile optimize ediliyor. Bu yöntemle alandaki kamusallığın sürekliliği sağlanıyor.
Zıtlıklarla dolu iklimde yazın çok fazla fakat kışın gerekli olan güneş ışığı, yaprak döken ağaçlar sayesinde mevsimlere göre dengeleniyor. Yapı çevresel ve iklimsel içeriği çeşitlendirerek farklı unsurlar arasındaki etkileşime olanak sağlıyor.