Mies van der Rohe’nin Kentsel Yenileme Projesi Ulusal Simge Olarak Kabul Edildi

Mies van der Rohe'nin planlamasında yer aldığı, içinde binalarının da bulunduğu kentsel yenileme projesi Lafayette Park, Amerika Birleşik Devletleri'nde Ulusal Simge olarak kabul edildi.

Tamamlanmasından yaklaşık 50 sene sonra, Ludwig Mies Van der Rohe’nin eserleri arasındaki en büyük yapı koleksiyonu, Amerika Birleşik Devletleri’nde ulusal simge ilan edildi. Salı günü Ulusal Parklar Servisi, Michigan Eyaleti Tarihi Koruma Ofisi’nin 2012’de başlattığı dokümantasyon ve adaylık sürecini onaylayarak Detroit’in Lafayette Park’ını 2564. Ulusal Tarihi Simge ilan etti. Lafayette Park kentsel yenileme sürecinde oynadığı rol dolayısıyla ulusal sembol statüsü kazanan ilk proje.

Mies van der Rohe’nin Yerleşim Alanı olarak da bilinen, Ludwig Mies van der Rohe ve Ludwig Hilberseimer tarafından planlanan Lafayette Park, Detroit’in şehir merkezinin 781.000 m²‘lik bir alanını kapsıyor. Alan “şehirdeki banliyö” olarak da adlandırılıyor. Planlama şeması, açık yeşil alanlar, binaların ölçekleri ve yerleşimleri ve görece kontrollü araç trafiği alana bir nevi banliyö özelliği kazandırıyor.

Lafayette parkındaki ilk büyük yapı olan Pavillion Apartmanları parka Mies’in damgasını vurarak 1959’da tamamlandı. İki katlı Mies Kent Evleri’yse 3 yatak odaları ve banyolarıyla Detroit’in daha gözde gayrimkullerinden oldu. 1963’te ise Detroit’in ufuk çizgisine ikiz Lafayette Kuleleri eklendi. Yapılar iskeletleriyle, iskeleti saran cam ve alüminyum cepheleriyle, serbest ve açık iç mekânlarıyla İkinci Dünya Savaşı sonrası Mies’in geliştirdiği kendine has üslubun tipik örnekleri. Parkta diğer mimarlar tarafından tasarlanan projeler olsa da hepsinde Mies’in öncülüğü kabul edilmiş.

Amerika’da 1949’da çıkan Konut Yasası sonrası kentsel yenileme için eyaletlere ayrılan ödeneklerle yoksul mahalleler dönüşmeye başladı. Lafayette de ülkedeki ilk büyük ölçekli kentsel yenileme projesiydi. Proje bölgesi şehrin Afroamerikan nüfusunun yaşadığı en yoksul bölgelerden olan Black Bottom mahallesini kapsıyordu. Lafayette’nin adaylık sürecinde görev alan mimarlık tarihçisi Ruth Mills’in dediğine göre “Black Bottom mahallesinde yaşayanlar oldukça büyük bir komüniteydi ve yenileme projesi bu insanların yerlerini değiştirmekle ilgili hiçbir yükümlülük içermiyordu.”