Öğrenciler Peru’daki Pachacamac Arkeolojik Alanı için Gölgelik İnşa Ediyor

Peru ve Zürih'ten mimarlık öğrencilerinin tasarladığı ve inşa ettiği pavyon, Peru’daki çölde arkeologlara gölge sağlıyor.

Fotoğraflar: Studio Tom Emerson

Peru’daki Pachacamac’ta beyaz kumaş gölgelik, bambu kamışından duvarlar ve toprak döşemesi ile arkeolojik çalışma alanı “The Room for Archaeologists and Kids”, Peru ve Zürih’ten mimarlık öğrencileri tarafından inşa ediliyor.

Yaklaşık 600 hektarlık Pachacamac arkeolojik alanı, Lima’nın 40 km güneydoğusundaki çölde yer alıyor.

Pavyon, İsviçre’deki ETH Zürih’ten Studio Tom Emerson tasarım stüdyosu öğrencileri ile Peru’daki PUCP Taller 5 stüdyosu öğrencilerinin katıldığı ortak bir projenin doruk noktasını oluşturuyor.

Mimarlar Guillaume Othenin-Girard (ETH Zurich) ve Vincent Juillerat (PUCP), tasarımda ve 2018 Haziran’da üç haftalık dış mekân yapısı üretiminde 45 öğrencinin katıldığı projeyi yönetiyor.

Studio Tom Emerson ve Taller 5 stüdyosundan ilk birkaç günde takımlara ayrılarak proje hakkında fikirler geliştiren 45 öğrenci, ilerleyen günlerde belirlenen görev ve sorumlulukları daha küçük gruplar halinde üstleniyorlar.

Pavyon, arkeologlara kazılardan çıkan eserlerin ilk incelemelerini yapacakları korunaklı bir alan sağlıyor. Mekân, ziyaretçilerin ve yakınlardaki bir okuldan çıkan çocukların çalışmaları görmelerine imkân verecek açıklıkta tasarlanıyor.

Dört doğrusal kaldırımın oluşturduğu 37 metreye 16,3 metre genişliğindeki ve 3,6 metre yüksekliğindeki dikdörtgen planlı ahşap yapının avlusu kumla örtülü.

Çatı, ahşap payandaların üst ve alt düzlemleri arasında dokunmuş beyaz polyester kumaş ile oluşturuluyor. Bu gölgelik, katmanları arasından gökyüzüyle ve manzarayla olan görüş ilişkisini devam ettiriyor.

Pavyonda, Perulu Llosa Cortegana Arquitectos’un 2015 yılında inşa ettiği Pachacamac Müzesi ve ona bağlı arkeolojik tesisler için bir etkinlik alanı da yer alıyor.

Sıkıştırılmış toprakla birlikte kerpiç tuğlalardan oluşturulan döşeme, çölün kum zeminiyle çevreleniyor.

Peru’nun yağmur ormanlarında bulunan tropik bir ağaçtan elde edilen ve fırında kurutularak yapının inşaatında kullanılan ahşap, hem yoğun ve esnek malzeme özelliklerine sahip hem de mantar ve neme karşı dayanıklı.

Bambu kamışlardan yapılan el dokuması, dikey olarak duvar ve kapı panelleri içine yerleştiriliyor. Bu dokuma duvarlar, eserlerin koruma amacıyla yakındaki Pachacamac Müzesi’ne aktarılmadan önce depolandığı her iki uçtaki odaları çevreliyor.

Kolonları ve temelleri de dahil olmak üzere çoğu elemanı önyapımlı olan yapının kurulumu sahada yapılıyor.

Pavyon, arkeolojik alan ve çevresi hakkında yeni bir topolojik incelemeyi ortaya koyan “Pachacamac Atlas: The Archaeology of the Territory” isimli ortak bir araştırma projesinin sonucu olarak inşa ediliyor.

Eşsiz peyzaja sahip bir alanda yapılan bu araştırma, güncel şartlarla tarihin bir araya gelişine dair yeni bir anlayışı ortaya koyuyor.

Tepeden bakıldığında, proje yalnızca beyaz çatısıyla öne çıkıyor. Projenin yakın çevresinde, İnka medeniyetindeki kadınların kullandığı “Acllawasi” adı verilen yapının duvarlarının da bulunduğu bir dizi yapı yer alıyor.

Kerpiç ve taş tapınaklar ve saraylar ile yükseltilen tepelerin güçlü topoğrafyasında en yüksek tepe, İnka Dönemi’nde Güneş Tapınağı haline gelmişti. Olağanüstü bir yapılı çevre olan Pachacamac kutsal alanı, bugün Peru olan coğrafyanın en büyük ve en önemli şehir komplekslerinden biri. İzole edilmiş bir kale olan Pachacamac, Lurin Nehri’nin okyanusla birleştiği ve bölgenin tamamının kontrol edilebileceği stratejik bir noktaydı.

Kolonizasyonun ardından Pachacamac tahrip edilmiş ve kum tarafından yavaşça yutulmuştu. 20. yüzyılın başında Perulu arkeolog Julio C. Tello tarafından saha araştırmaları başlatılan Pachacamac’ın büyük bölümü gün yüzüne çıkarılmış durumda.