OMA’dan Torino’daki Tarihi Müze İçin Modern Bir Yenileme Önerisi

OMA, İtalya’nın Torino şehrindeki eski Mısır kültürü hakkında dünyanın en eski müzesi olarak bilinen, 1824 yapımı Museo Egizio'nun yenilenmesi projesi üzerinde çalışmalarını sürdürüyor.

Collegio dei Nobili’de yer alan müze kompleksi, sergi galerilerine, Bilimler Akademisi’ne ve açık bir avluya ev sahipliği yapıyor. Müze, son iki yüzyılda çok sayıda değişikliğe uğradığından, şehrin geri kalanından kapalı ve kopuk hale gelmiş. Bu nedenle müze yönetimi bir tasarım yarışması açarak müzenin yenilenmesi konusunda bir adım atmış.

Kengo Kuma and Associates, Pininfarina Architecture, Carlo Ratti Associati ve Snøhetta gibi öne çıkan pek çok uluslararası ofisin katıldığı Museo Egizio 2024 başlıklı yarışmanın kazananı OMA olmuş.

OMA ve yerel bir ofis olan Andrea Tabocchini Architecture tarafından hazırlanan ve yarışmada birincilik ödülünü alan projede, Museo Egizio’nun ortak alanlarının altı farklı “kent odası” olarak yeniden düzenlenmesi önerilmiş. Bu odaların her biri benzersiz bir ölçek, işlev ve kalite ile planlanmış. Mimarlar, en büyük ve en merkezi kentsel odanın, müze ve şehir arasında paylaşılan bir kamusal alan olan Piazza Egizia olduğunu belirlemiş.

Altı kentsel oda, müzenin Via Accademia ve Via Duse üzerindeki girişleri arasında uzanan merkezi bir zırh veya omurga ile birbirine bağlanmış OMA, bu odaları görsel olarak birleştirmek için firavun maskesi gibi müzenin eserlerinden esinlenerek geometrik bir zemin kat deseni geliştirmiş.

Sürdürülebilir Bir Yenileme İçin Modern Çözümler

OMA, yeni Piazza Egizia’nın üzerine şeffaf bir gölgelik yerleştirilmesini öngörmüş. Bu kurulumun mevcut kolonların uzantıları ile desteklenmesi ve havadar bir ortamı oluşturması planlanmış. Alüminyum kaplı çelik bir yapısal ızgara ile tasarlanmış olan kanopinin yağmur suyu toplama, havalandırma ve aydınlatma sağlanması için bir cihaz olarak hizmet vermesi de düşünülmüş.

OMA, Piazza Egizia’yı müze tarihinin farklı katmanlarını ortaya çıkaran bir kopya olarak tasarlamış. Bu yaklaşım ile bir yandan mimaride bütünlük sağlanarak müzeye şeffaf bir yapı verilirken, diğer yandan da kurumun yeni ihtiyaçları karşılanmış.