Peru Villacurí’deki Bir Anaokulu Geleneksel Malzemeler ile Yeniden İnşa Edildi

Estudio Copla ve Atelier Ander Bados, Peru'da 2007 depreminde hasar gören anaokulunun yeniden inşası üzerine iş birliği yaptı. Proje, kâr amacı gütmeyen uluslararası bir afet yardım organizasyonu olan All Hands and Hearts girişiminin bir parçası.

Peru’nun Ica bölgesinde bulunan Villacurí, 25 yıl önce dağlardan ve ormandan bölgeye gelen insanların göç etmesi sonucu ortaya çıkan bir yerleşim yeri olarak tanımlanıyor. Geçici konutların bulunduğu ve kentsel planlaması olmayan bir yer olan Villacurí’nin sakinleri, ağırlıklı olarak yakınlardaki tarım şirketleri için çalışıyor.

Betsaida Curto Reyes ve Ander Bados Sesma, bu topluluğun karşılaştığı ana sorunlardan birinin bölgesel hükümetten gelen “yetersiz ilgi” olduğunu belirtiyor. “2007 depreminden sonra okul yeniden inşa edilmedi, bu yüzden 300 öğrencisi yıllarca havalandırma ve sağlık koşullarının öğrenmeyi son derece zorlaştırdığı prefabrik sınıflarda eğitim gördü,” diyor. Tasarımcılar 2019 yılında, All Hands and Hearts okulu yeniden inşa etme kararı aldı.

Villacurí’deki geçici konutlar, doğal hasırlar, beton, tuğla ve ahşap gibi çeşitli malzemelerden inşa edilmiş olup bu yapılar, farklı kültürler ve tekniklerin bir araya gelerek bir çeşit rastgele düzen oluşturduğu bir karışımı temsil ediyor. İki mimarın anaokulunun inşaatında benimsediği yaklaşım, Villacurí’nin benzersiz topluluğunun ve çevresinin değerinin anlaşılmasına verdiği önemin tanınmasını sağladı.

İnşaatlardaki ekonomik sebeplerden ötürü ortak özellik, kaplama kullanılmadan malzemelerin doğrudan kullanımı olduğundan bu konsepti benimsemişler ve malzemeleri olduğu gibi bırakmışlar. Bu inşaat yöntemi, okulun değerini etkilemeden proje maliyetlerini düşürmüş. Açıkta bırakılan tuğla ve beton, hasır, şeker kamışı ve ahşap gibi malzemelerin birleşimi, özellikle davetkar bir okul ortamı yaratılmasına yardımcı olmuş. Ayrıca bu yaklaşım, yerel yapı tekniklerinin, dokuların ve malzemelerin önemine ve değerine vurgu yapıyor.

Anaokulunun arsası, Villacurí’nin merkezinde komşu binalar tarafından gölgelenmiş bir konumda bulunuyor. Bu nedenle mimarlar, sınıfların açık alanlarla bağlantılı olduğu dolgu ve boşluklarla dolu bir ızgara sistemi mekanı tasarlamış.

Okul binaları açık alanlarla bölünmüş ve yedi sınıf, bir mutfak, personel odaları ve tuvaletlerden oluşuyor. Çocuklar, yaban kamışı ve zeytin ağaçları arasındaki gölgeli alanlara ve patikalara erişim sağlıyor; gölge ve çapraz havalandırma, sınıfları sıcak çöl güneşinden korumaya yardımcı oluyor; bir amfi tiyatro ise oyun alanı ve topluluk merkezi olarak hizmet veriyor.

Sınıf sıcaklıklarını daha da düşürmek amacıyla, Curto Reyes ve Bados Sesma eski bir Ica yöntemini yeniden yorumlamış. Çift çatı sistemi kullanarak bir hava odası oluşturup doğal hava sirkülasyonunun okulun her yerine yayılmasını sağlamışlar ve çevresel konforu artırmışlar. Beton bir levhanın altına yerleştirilen sürekli bir şeker kamışı tabakası hava odasını oluşturuyor. Şeker kamışı çatının ötesine uzanarak ek gölge sağlıyor.

Villacurí’nin geçici doğası, insanların genellikle tarım mevsimlerinde ikamet ettiği anlamına geliyor; bu da ailelerin, okul tesislerini ve eğitim kalitesini yetersiz buldukları takdirde çocuklarını okullara kaydetme olasılığını azaltıyor. Yeni okulun inşası, iyi öğretim alanları, hoş sıcaklıklar ve yerel bitkilerle dolu açık alanlar ile çocukların eğitimine olumlu bir etki yaratmış. Kayıtlar, önceki yıllara göre yüzde 20’den fazla artmış. Yeni okul, yerel malzemeleri ve sürdürülebilir müdahaleleri kullanarak eğitim mimarisinin model bir örneği olarak tanınıyor ve bölgesel hükümet temsilcilerinin ziyaretlerine ev sahipliği yapıyor.

Kullandıkları “ödünç alınmış” inşaat teknikleri ve yerel malzemelerin yeniden kullanımı, çoğu kişinin çirkin olarak düşündüğünü güzel olarak yeniden hayal etmelerine olanak sağlamış. Şeker kamışı ve ahşap gibi malzemeler, genellikle aşağı görülüp Villacurí’deki ilk yerleşim aşamalarının bir hatırlatıcısı olarak kabul ediliyormuş. Okulun başarısı, bu algıyı tersine çevirerek topluluk aidiyeti ve gururunu artırmaya yardımcı olmuş ve fakir malzemeler tekrar kullanılarak bölgenin döngüsel ekonomisi desteklenmiş.