Panteão dos Almeida projesi Portekiz'in Abrantes kentindeki Santa Maria do Castelo Kilisesi'nde bulunuyor.
Proje, eski bir kilisenin (1215 yılında D. Afonso II tarafından inşa edilen ve daha sonra 1433 yılında D. Diogo Fernandes de Almeida tarafından yeniden inşa edilen tarihi bina) adaptasyonunu ve iç mekanının yenilenmesini hedefleyerek, mirasa müdahaleyi denetleyen kuruluşlar tarafından belirlenen kısıtlamaların gereklerini karşılıyor.
Bu nedenle tasarım stratejisi, mevcut yapının tarihi karakteriyle rekabet etmemesi için tamamen tersine çevrilebilir ve minimalist müdahaleler olarak belirlenmiş. Dolayısıyla, ruhani ve sade bir görünüme sahip bir atmosfer önceliklendirilmiş. Tasarım, öneri ile mevcut olan arasındaki sayısız görsel ve kavramsal ilişkiyi keşfedebilecek açık ve akışkan bir alan yaratırken önceden var olanla diyalog kurmayı amaçlıyor. Aynı zamanda kilisenin yorumlayıcı bir unsuru olarak hizmet ederek sergi tasarımının hiyerarşilerini tanımlıyor, böylece ziyaretçiler için sürükleyici bir deneyim yaratıyor.
Öneri, mevcut kil zemin üzerine yerleştirilen çam ağacından bir platformun inşasıyla somutlaştırılmış. Soyulmuş duvarlar, platforma yeni bir tarih katmanıymış gibi boşlukta yüzen bir zemin izlenimi verirken, platform farklı bir hikaye anlatan mevcut zeminin algılanmasına da olanak tanıyor. Sergi mimarisi, manevi ve soyut olanın anlamını keşfederken, geçirgenliği kullanarak Kilise’nin tüm açıklığının tekrardan görselleştirilmesini sağlıyor.
Ahşap zemin, yüksekliği 2, 3 ve 5 metre arasında değişen cam standlarla çeşitli boyutlardaki metal strüktürleri taşıyor. Bunlar, ahşaptan inşa edilen balastın yapının ağırlığını desteklemesini sağlayan metalik parçalara 30 cm derinlikte yerleştirilmiş. Çeşitli parçalar, binanın geometrisini takip eden ve düşeylikten yararlanan bir düzene göre müze alanı boyunca dağıtılmış.
Müzenin tüm zemini boyunca uzanan ve serginin grafik öğelerini destekleyen cam çerçevelerde tekrarlanan ışık çizgileri, tüm tasarımda merkezi bir rol oynayarak mekana enerji katıyor.