Tanzanya’da Çevre Dostu Kadın Merkezi

Tanzanya'da, C-re-aid tarafından yerel malzemelerle inşa edilen Kadın Merkezi, inşa sürecinde yer alan öğrenciler ve yerel halk için yeni teknikler ve mekanlar deneyimledikleri bir sürecin ürünü.

Mimari ekip C-re-aid projeyi açıklıyor: 

Tanzanya’da yerel mimari hızla yok olmakta. Projenin bulunduğu Maasai ise, göçebe yaşayan pek çok nesilin ardından, yıllar önce yerleşik hayat tarzını benimsemeye zorlandı.

Yapım süreçleri değişiyor ve bu durumda sürdürülebilir teknikler araştırmak bir gereklilik. Ahşap çubuklar ve çamurla inşa edilmiş geleneksel konutların yerini daha dayanıklı ve koruması kolay olduğundan tuğla yapılar almakta. Çamur, yağmura karşı hassas ve fazlasıyla bakım gerektiriyor. Maalesef, yeni yapım malzemeleri de çevreye daha çok zarar veriyor. Bu zararlardan bir tanesi de tuğla üretiminde ateş için ihtiyaç duyulan odunu karşılamak amacıyla ormanların yasadışı yok edilmesi. Kadınlar Merkezi’nin, iklime adapte edilmiş ağaçlar dikilmesininin yanısıra bunun önemine de farkındalık getirmeyi amaçayan bir master planın parçası olarak inşa edilmesinin sebebi de bu.

Kadınlara cinsel eğitim, kişisel hijyen gibi konularda bilgi vermek amacıyla atölyeler düzenleyen organizasyon, Femme International ile birlikte tasarlanan Kadınlar Merkezi, köydeki kadınların doğabilecek tüm ihtiyaçlarına yönelik referans noktası olmayı amaçlıyor. Aynı zamanda yapı, farklı kadın gruplarının ürünlerini depolayıp, toplantılarını organize edebildiği bir buluşma noktası olarak da hizmet ediyor.

Proje için geliştirilen fikirler, yerel halkla düzenlenen toplantılarda ortaya çıktı ve bu fikirler yağmur, güneş gibi etkilerden korunmuş bir toplantı alanını da içeriyordu. Bu alan, taştan üretilmiş basit ve konforlu koltuklarda, 50 kadını ağarlayacak nitelikte tasalandı. Yapıda dış mekandan doğrudan ulaşılabilen, küçük bir ofis, depolama alanı ve kadınların idare edip işgücü ve ekonomik fırsatlar sağlayabilecekleri bir dükkan bulunuyor.

Merkezin inşasında nihai tasarımı etkileyen bazı konular dikkate alındı. Proje geliştirilirken, düşük bütçe sebebiyle malzemelerin şehirden getirilmesi uygun olmadığından, yerel malzemenin kullanımı esas oldu. Aynı zamanda doğada bulunan ham malzemelerle çalışmak ilginç bir deneyim sundu. Bu durum yerel ekonominin gelişmesine de katkı sağladı.

Yerel iş gücünün kullanımı, “fundis”lerin (şantiye şefleri) uzmanlaşmalarına ve mesleği öğrenen gençlerin eğitimine katkı sağladı. Kırsal alanlarda mimarın bir görevi yok çünkü tüm işlerden fundisler sorumlu görülüyor. Proje sayesinde ise yeni teknikler, ortak bilgi birikimi içerisine sızıp, sonraki nesillerce devam ettirilebilecek.

Tasarımın basitliği, köy sakinlerine toplanma alanını çevreleyen taş banklar veya güvenli ve zengin dükkan pencereleri gibi kaynak ve malzemelerin benzerlerini evlerinede de uygulamalarına imkan sağladığından önemi bir faktör.

Yapı, lojistik, işgücü ve mazlemeler için gerekli masrafları içeren 2100 Euroluk bir bütçeyle tamamlandı ve 17 iş gününde, aralarında şantiye şefi, tuğla ustası ve mimarlık öğrencileri bulunan 5 kişilik bir grupla inşa edildi.

Projenin amacı, mimarlık ve ilgili fakültelerdeki öğrencilerin bilgi birikimlerini arttırmak oldu. Öğrenciler yazlarını mimarlık eğitimi almaya, toplulukların inşa edilmesine yardım etmeye adayabilir ve ilgili fakülteler uluslararası işbirliği sağlayacak programlar üretebilir. Böyle bir ortam öğrencilerin yeteneklerini geliştirmesine olanak sağlar.