Chicago Mimarlık Bienal'i için yaptığı "Mimarlık Her Yerde" çalışmasında Fujimoto, ziyaretçileri, gündelik objeleri insan habitatı oluşturabilecek bir boyutta düşünmeye zorluyor.
Bu zihin açma egzersizi aşina olduğumuz mimari formların, yüzey oluşturan olarak aşina olmadığımız objeler ile ortaya çıkmasını sağlarken, bir patates cipsini bir yapının gölgeliğine dönüştürebiliyor.
Sou Fujimoto; “Mimarlık yapı tasarımından ya da mimardan çok öteye gitti” diyor ve çalışmanın kendi mimarlığının da temelinde yatan “keşfedilen ile üretilen” mimarlığın farkına dair bir yorum olduğunu belirtiyor.
Fujimoto’ya göre “keşfedilen mimarlık” kavramı; tesadüfi birleşimler ile bir peyzajın mimari potansiyel taşıması anlamını taşıyor.