Tipik Bir Çiftlik Evinin Bir Soyutlaması

Michael Lumby Architecture + Nielsen Jenkins tarafından tasarlanan 50 dönümlük bir arazideki ev, tipik bir Avustralya Çiftlik Evi'nin bir soyutlaması olarak tasarlanmış.

Belirgin bir tepenin üzerine oturtularak ev, sahiplerine bölgenin en iyi manzarasını sunuyor. Tek bir kata yayılan evin programı buna göre düzenlenmiş, merkezinde geniş ve korunaklı bir avlu bahçesi oluşturulmuş.

Bu avlu, evin en önemli odası haline geliyor, manzaranın geniş doğasından bir referans ve sığınak görevi görürken gece çöktüğünde evin içe dönük bir odak noktası oluyor.

Duvarların ağırlığı, derin saçak çıkıntıları ve karanlık tavan kaplamaları, bu sığınma deneyimini daha geniş bir bağlamda daha da geliştiriyor.

Sadece 2 daimi kullanıcısı olan büyük bir ev olmasına rağmen aileleriyle birlikte 4 çocuk tatil için ziyaret ettikçe projenin genişlemesi ve küçülmesi gerekiyor.

Evin 3/4’ü kapatılabiliyor ve evin tüm yardımcı işlevlerinin sadece bir avlu duvarı olarak deneyimlenmesine izin veriyor. Daha sonra tüm ana yaşam alanlarına sahip ön kanat, tek yatak odalı basit bir ek bina işlevi görerek mekansal bir yakınlık sağlıyor.

Çatı, manzarada görülebilen tekil ve şık bir unsur olarak düşünülürken üzerine yerleştirilen duvarlar doğada daha temel olarak görülüyor. 1 m kalınlığında olan bu duvarlar belirgin bir unsur oluştururken dolaşımı düzenliyor.

Bu çıkıntılı duvarların çoğu manzarayı dışa doğru çerçevelerken daha özel alanlara bitişik bulunuyorlar. Daha samimi alanlara bile yeşillikler üzerinde tavandan tabana bir bütün görünüm kazandırıyor.

Bu sürekli bir tema, mimari geri çekiliyor ve bina sadece manzarayı deneyimleyebileceğiniz bir mercek görevi görüyor. Her oda bahçeye bakıyor.

Mümkün olan her yerde, tasarım ve yerleştirme mevcut ağaçlardan etkilenmiş. Karaağaçların eski araba yolu giriş caddesi korunmuş ve ana yaya giriş sırası olarak yeniden tasarlanmış. Havuzun kuzeyindeki Lilly-Pillies’in eski rüzgarı, eve “tam bir durak”, kenar olarak ağaç duvarlı ikinci, daha yumuşak bir avlu oluşturmak için tutulmuş.

Alanın belediye şebekesi olmadığı için tüm kullanım suyu büyük, tekil çatı tarafından yakalanıyor ve dairesel beton su depolarında depolanıyor. Her yerde bulunan bu tarım altyapı öğesi, proje boyunca bir motif olarak ele alınıyor ve bahçe alanlarında kuş banyoları, ateş çukuru ve her biri manzara içinde referans noktası haline gelen bir dizi gölet olarak kullanılıyor.