Venedik Bienali’in Kronolojisi

Bienalin Kronolojisi

Başlangıçtan II. Dünya Savaşı’na Kadar Venedik Bienali

1893:
19 Nisan 1893’de kurucusu Riccardo Selvatico önderliğinde Venedik Şehir Konseyi, 22 Nisan 1894 tarihinde açılmak üzere İtalyan Sanatı Bienal Sergisi organize etme kararı aldı.

1894:
30 Mart’taki konsey toplantısında ilk kararlar alındı: “Davet etme” sistemiyle yabancı sanatçılar için bir sergiye yer verilmesi; kurulacak bir jüri tarafından seçilen, davet edilmemiş İtalyan sanatçıların çalışmalarının eklenmesi. 6 Nisan günü, gelecek yılın ilk sergisi Başkan Selvatico tarafından ilan edildi

1895:
1894-1895 kışı süresince Giardini di Castello”da bulunan, tasarımı konsey mimarı Enrico Trevisanato’ya ve cephesi Venedikli sanatçı Marius De Maria”ya ait olan palazzo dell”Esposizione’nın yapım çalışmaları devam etti. Toplam 224,000 ziyaretçinin iştirak ettiği 1.Uluslararası Venedik Sanat Sergisi, 30 Nisan tarihinde Kral ve Kraliçe Umberto I ve Margherita di Savoia tarafından açıldı.

1902:
İnşası Bevilacque-Le Masa düşesinin yardımlarıyla gerçekleştirilen, yönetimi daha sonra Bienal sekreterliğine devredilen Modern Sanat Galerisi 18 Mayıs’ta Ca Pesaro’da açıldı.

1907:
Giardini di Castello’da ulusal ilk pavyon açıldı. (Belçika,Leon Sneyers tasarımı)

1910:
27 Nisan günü fütürist şair Marinetti St. Marks Meydanı’nda bienal karşıtı bir broşür derledi. Alışılagelmemiş olması gerekçesiyle halkın üstünde bir şok etkisi yaratmasından korkulan Picasso”nun çalışmaları Palazzo”da bulunan İspanyol Odası”nca geri çekildi. İspanyol sanatçının çalışmaları ancak 1948 yılından itibaren sergilenmeye başlandı.

1914:
Pro Arte Pavyonu’nun cephesi restore edildi. Büyük bir törenle açılan Rus Pavyonu”nun da eklenmesiyle Giardini’deki ulusal pavyonların sayısı İtalyan Pavyonu hariç yediye yükseldi. I. Dünya Savaşı sebebiyle 1916 ve 1918 yılları arasında Bienal gerçekleştirilmedi.

1920:
Hükümet komisyonundan Nunzio Vitelli’nin Giovanni Bordiga’yı başkan olarak atamasıyla Venedik Belediye Başkanı ve Bienal yöneticisi arasında ilk itilaf çıktı. Empresyonizm akımına büyük ilgi duyan Vittorio Pica”nın genel sekreterliğe getirilmesiyle Bienal’de ilk kez avant-garde sanat çalışmaları sergilenmeye başladı.

1922:
Afrikalı bir sanatçının heykel sergisi ve Modiglani’nin ilk retrospektifini gerçekleştirmesi pek çok eleştiriye yol açtı. Pica’nın bu başına buyruk davranışlarını önlemek amacıyla şehir konseyi Pica’yla beraber çalışmak üzere ilk etapta yedi kişiden oluşan bir Yönetim Kurulu oluşturdu. 1924’de sayısı 8’e, 1926’da 13’e çıkarılan bu kurul nihayet 1930’da feshedildi.

1927:
Genel Sekreter Pica, Palazzo Ducale adlı büyük mağazanın zemin katında Bienal için bağımsız bir mekan buldu.

1928:
Bienalin ilk arşiv çalışmalarını derleyen ve 1930’da adını Çağdaş Sanatlar Tarih Arşivi olarak değiştiren Çağdaş Sanatlar Tarih Enstitüsü 8 Kasım’da kapılarını açtı.

1930:
Bienal yönetimi, kraliyet tarafından verilen emir üzerine şehir konseyinin eliden alındı ve dönemin faşist İtalyan hükümetinin eline verildi. Sayısı hızla artan vakıflar ve başkanının çabaları sayesinde Bienal farklı disiplinlerin içerildiği bir etkinlik haline getirilerek son şeklini aldı. 1930 yılında başlangıçta iki yılda bir, 1937 yılından itibaren ise her yıl gerçekleştirilen Uluslararası Çağdaş Müzik Festivaline ilk ev sahipliğini yaptı.

1932:
Film Festivali ilk kez sahneye kondu: ilk yıllarında herhangi bir ödül dağıtılmayan Uluslararası Sinematografik Sanat Sergisi 6-21 Ağustos tarihlerinde Excelsior Oteli’nin terasında gerçekleştirildi. 1935 yılı itibariyle festival her yıl düzenlenmeye başlandı. İtalyan Pavyonu’nun cephesi yenilendi. 1932 ve 1934 yıllarnda Bienal süresince şiir kongreleri düzenlendi.

1933:
Bienal artık yurt dışında da İtalyan Sanatı’nın sergilendiği organizasyonlar gerçekleştirmeye başladı.

1934:
1936 yılından itibaren her yıl düzenlenmeye başlayan Uluslararası Tiyatro Festivali ilk kez düzenlendi.

1937:
10 Ağustos’ta Venedik sahilinde Palazzo del Cinema, bunu takip eden sene de Palazzo del Casino açıldı.

1939-1945:
Eylül 1942 ylında II. Dünya Savaşı sebebiyle Bienal kesintiye uğradı. Sanat Sergisi 1948’de toplanıncaya kadar son kez düzenlendi. 1943’ten 1945’e kadar iptal edilen Film Festivali, Jean Renoir’ın “Güneyliler” adlı filminin yazarlar jürisince ödüle layık görüldüğü 1946 yılında tekrar başladı. Müzik ve Tiyatro Festivalleri de ancak 1947’den sonra tekrar düzenlenebildi.

Savaş sonrası dönemden 1973 reformlarına kadar geçen süreç

1948:
Sona eren savaşla beraber düşen faşist yönetimin ardından Uluslararası Sanat Sergisi, görkemli bir doğa sergisiyle büyük bir dönüş yaptı. Sanat tarihçisi genel sekreter Rodolfo Pallucchini, işe Roberto Longhi tarafından sunulan Empresyonistler ve çağdaş sanatın öncülerinden Chagall, Klee, Braque, Delvaux, Ensor, Margritte gibi isimlerle başladı. Guttuso tarafından Picasso’nun çalışmalarının retrospektifi sergilendi.

1948-1954:
Genel Sekreter Pallucchini yönetiminde Sanat Sergisi, çağdaş sanatın ve avangard çalışmaların bir gözlemcisi olma niteliği kazandı. 1950 yılında Birleşmiş Devletler Pavyonu’nda Pollock, Gorky ve ilk kez De Kooning’in çalışmaları sergilendi. 1952 yılında Alexander Calder, Gran Premio di Scultara ödülünü kazanan Amerikalı ilk sanatçı ünvanını kazandı.

1949:
Sahildeki arena genişletildi. Sonradan adı Leone d’oro (Altın Aslan) olarak değiştirilen Leone di San Marco fikri ortaya atıldı ve Henri-George Clouzot tarafından Manon’a ödül verildi.

1951:
Hükümet savaş sonrası ilk kez yeni yönetici kurulu atadı. Mostra del Cinema: Japon sinemasının batıya açıldığı ilk film olan Akira Kurusawa’nın “Rashomon” adlı filmi Altın Aslan ödülüne layık görüldü. Uluslararası Çağdaş Müzik Festivali’nde Stravinsky’nin The Rake’s Progress dünya premierini gerçekleştirdi.

1953:
Mostra del Cinema: Altın Aslan Ödülü’ne kimse layık görülmedi. Fellini (I vitelloni), Mizoguchi, Carne,Houston Gümüş Aslan Ödülü aldılar.

1954:
San Giorgio Adası Japon No Tiyatro Gösterisi’nin Avrupa’daki ilk buluşma yeri olarak sağlandı. Mostra del Cinema: Altın Aslan Castelllani’nin “Romeo ve Juliet”ine verildi. Rakipleri Fellini”nin “La Strada”sı ve Visconti’nin “Senso”su ise Gümüş Aslan”a layık görüldü.

1955:
Mostra del Cinema: Carl Theodor Dreyer’in “Ordet” adlı filmi Altın Aslan ödülü.
Müzik Festivali: George Gershwin”nin Porgy and Bess dünya premieri

1956:
Mostra del Cinema ödülü için bundan böyle filmlerin katılan ülkelerin atamasına göre değil sanatsal seçime tabi tutularak katılmasına karar verildi. San Marco Bazilikası”nda Stravinsky’nin “Canticum Sacrum” filminin dünya premieri gerçekleştirildi.

1957:
28 Ekim’de hükümet gelen yoğun eleştiriler üzerine yönetici kurulu feshetti. Hint sinemasını Avrupa’ya tanıtan Satyait Ray’ın “Aparajito” adlı filmi Altın Aslan ödülünü kazandı.

1958:
Sanat Sergisi kapsamında Baj, Crippa, Dorazio, Scanavino ve Jasper Johns gibi Italyan ya da yabancı genç sanatçıların çalışmalarının sunulduğu bir sergi düzenlendi.

1959:
Mostra del Cinema: Maria Moricelli’nin “La grande guerra” ve Roberto Rosselini”nin “II generale Della Rovere” adlı bu iki film Altın Aslan ödülüne layık görüldü.

1961:
Mostra del Cinema: Alain Resnais”nin “L’année derniére a Marienbad” adlı filmi Altın Aslan ödülünü kazandı.

1962:
Mostra del Cinema: Andrei Tarkovsky’nin “Ivanovo Destsvo” filmi ve Valerio Zurlini “Cronaca familiare” adlı filmi Altın Aslan ödülünü paylaştılar.

1964:
Sanat Sergisi kapsamında Amerikalılar San Gregerio’da Birleşik Devletler Konsolosunun hizmetine sunulan binada Pop Art’ı Avrupa’ya tanıttılar. Mostra del Cinema: Michelangelo Antonioni’nin “II deserto rosso” filmi Altın Aslan ödülünü kazandı.

1966:
Mostra del Cinema: Altın Aslan ödülü Gillo Pontecorvo’nun “La battaglia di Algeri”filmi.

1967:
Mostra del Cinema: Altın Aslan ödülü Luis Buñuel’in “Belle de jour” filmine verildi.

1968:
Öğrenci protestoları Bienalin açılmasını engelledi. Kurumsal değişikliklerin gerçekleştirildiği bir sürece girildi; bu süreç 1973’teki yeni Statünün belirlenmesine kadar devam etti.

1972:
Uluslararası Sanat Sergisi bu tarihten itibaren bir tema üzerine açılmaya başladı: “Opera o comportamento” (çalışma ve ya davranış)

1973:
26 Temmuz’da Parlemento, Organizasyonun yeni statüsüne karar verdi. Başkanlığına, Kültür Bakanı’nın parlemento komitesine danışarak aday gösterdiği “demokrat” bir yönetim kurumu ASAC adlı tarih arşivini kurdu. Bienal kapsamına dans da eklenerek aktiviteler adına yeni bir dönem başladı.

1999:
48. uluslararası Sanat Sergisi Arsenale’nin Artiglerie, Isolotto, Tese, Gaggiandre gibi tarihi mekanları boyunca konumlandırıldı. DMT (dans, müzik, tiyatro) adında canlı şovlar için yeni bir sektör oluşturuldu. Temmuz’dan Ekim ayına kadar toplam 21 konser organize edildi, Ağustos”tan Ekime kadar tiyatro sektöründen 14 gösteri, Eylül Ekim ayları boyunca 13 dans gösterisi sahnelendi. 56. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne Jerry Lewis layık görüldü

2000:
18 Haziran’a 70,000’i aşkın ziyaretçinin katıldığı 7. uluslararası Mimarlık Sergisi açıldı. 57. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne Clint Eastwood layık görüldü. DMT( dans, müzik, tiyatro) sektörü yoğun bir etkinlik dizisi gerçekleştirdi.

2001:
DMT sektörünce 5 Mayıs- 6 Ekim tarihleri arasında dünya premierleri, uluslararası kongreler, 45’i bulan gösteri düzenlendi. 9 Haziran Uluslararası Sanat Sergisi’nin resmi açılışı yapıldı. Bu yılki sergi en fazla yabancı ülkenin katıldığı ve 240,000 katılımcının iştirak ettiği sergi olma özelliği kazandı. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne Eric Rohmer layık görüldü.