Birkaç yüzyıl önce Ekvador'da Babahoyo Nehri ve yüzen evleri, daha dayanıklı ve uzun yıllarca uyum sağlayabilecek bir inşaat sistemi kullanarak Guayaquil ve Quito şehirleri arasındaki tüccarlar ve çiftçiler için ticari rota üzerindeki ana toplanma, depolama ve dinlenme noktalarından biri haline geldi.
Nehir şu anda artık ticari bir su yolu değil, Ekvador’un “Somut Olmayan Mirası” olarak tanınmasına rağmen yüzen yapıların sayısını 200’den 25’e düşmüş ve bunların yok olma riski de yüksek.
Son birkaç yıldır hükümetler balıkçılık, tekne imalatı ve nehir taşımacılığına dayalı sosyo-kültürel dinamikler üzerindeki sonuçlarını dikkate almadan, nehir kıyılarını riskli bölge olarak ilan ederek yer değiştirmeye yönelik konut çözümleri geliştirmiş.
Geriye kalan 25 evin sakini, temel ihtiyaçları karşılanmamasına ve yaşam alanlarının bakımını teşvik eden kamu politikalarının olmamasına rağmen, kendi topraklarıyla bağlarını koruma ihtiyacı hissediyor.
Amaç, 30 yılı aşkın süredir nehirde yaşayan ve yakın ekosistemi ana kaynakları olarak kullanan üç kişilik bir aile için yüzer konut modeli önermek.
Mevcut yaşam alanlarına ilişkin bir araştırma yapılmış, mevcut mobilyaların ve bunların kullanımlarının bir envanteri çıkarılmış. Bölgede yaşayan Carlos ve Teresa ile yapılan röportajlar aracılığıyla sorunlar, ihtiyaçlar ve olası çözümler, bunlardan faydalanabilmek adına daha da araştırılmış.
La Balsanera, sakinlerin üretken ortamlarını geliştirmek için mevcut platformun (6 mx7m) her iki yanında 2 m’lik bir genişletme önermiş. Yapı, her 2 metrede bir yerel ahşapla inşa edilen, beşik çatı oluşturan, depolama alanları yaratan ve ahşap kafes sınırları sayesinde doğal havalandırma ve aydınlatmayı artırmak için yeterli yükseklikte modüler çerçevelerden oluşuyor.
Salon, yemek odası, mutfak, yatak odası gibi özel ve sosyal alanların mevcut konumu merkezde korunurken uçlara ikişer şerit eklenerek; tekne atölyesi, kuru tuvalet, çamaşırhane, tuvalet ve duşun bulunduğu bir servis alanı eklenmiş. Platform, geleneksel yemek servisinin genişletilmesi, sosyal toplanma ve turist teknelerinin demirlenmesi olasılığının yaratıldığı verimli bir terasla nehre doğru son buluyor.
La Balsanera, yerel zanaat tekniklerini geri kazanırken savunmasız topluluklardaki sakinlerin aktif ve üretken katılımını artıran, bu topluluklardaki dayanıklılığı ve sürdürülebilirliği güçlendirmenin acil olduğu yerlerde mümkün olan yüzen çözümleri araştırıyor.