Proje Raporu
2000 yıl öncesine kadar dayanan dokuma sektörü Denizli sanayisinin temel taşıdır. Denizli halkı içinse tarihsel ve geleneksel bir el sanatıdır. Dokumalar, renkleri, folkloru ve tarihten gelen mitosu ile yerel bir değerdir.
Proje kendini “dokuma” mitosu ile biçimsel bir benzeşim üzerinden üretir. Yarışmaya konu olan kent parçası, plan düzleminde yeni parçalara ayrılmış ve “dokular” üretilmiştir. Dokular, suyu, yeşili, meydanı, yapıyı oluşturmuştur. İzlenen biçimsel benzeşim projenin kavramsal söylemi olmuştur.
Belediye binası, projenin düşünme yönteminde olduğu gibi parçalı dokulara referans vermektedir. Bu yöntem, işlevsel, yapısal, iklimsel verilerin değerlendirilmesine olanak sağladığı gibi projenin söylemini hitap ettiği kentliye açık şekilde izlettirmektedir.
Kuzey Duvarı, Meclis Salonu, Bürolar, Atriyum, Sosyal Tesisler ve Meydan projeyi oluşturan başlıca parçalardır. Doğu-batı aksları üzerinde uzanan, kuzeye ve güneye uzun cepheler veren yapıda iklimsel konforu, konumlanışla sağlamak amaçlanmıştır. Güneye bakan cepheye yerleştirilen ofisler mümkün olduğunca açık mekan anlayışıyla, esnek ve değişken olabilecek nitelikte tasarlanmıştır. Hareketli güneş kırıcılar, kontrollü bir şekilde ışığın içeri alınmasını sağlarken cephede dokusal çeşitlilik yaratmıştır. Kuzey duvarı arazi çeperine kadar çekilmiştir. Güneyde yer alan görece daha az taşıt trafiğine sahip yol, yayalaştırılmış bu sayede arazinin doğu- batı eksenindeki süreklilik ve ara sokaklardan meydana geçişler sağlanmıştır. Bu bağlantı üzerine konumlanan çok amaçlı salon, yemek salonu, kütüphane, sergi salonu, dükkanlar gibi kentlinin sıkça kullanacağı mekanlar, binanın kentliyle ve meydanla kurduğu ilişkileri güçlendirmiştir.