2. Ödül, Kocaeli Cephanelik Eğitim Kampüsü Proje Yarışması

Lise kampüslerinin öğrenci kapasiteleri ve boyutları, eğitim alanında sıkça tartışılan bir konudur. Bir görüş, öğrencilerin daha küçük okullarda eğitim görmesi gerektiği, bu sayede sahiplenme ve benimseme hissinin geliştiği ve başarı oranlarının arttığı iddiası üzerinden yola çıkarken, diğer bir görüş de büyük kampüslerin özellikle sosyal donatı açısından zengin olmasının, öğrencilerin duygusal ve sosyal gelişimlerine katkısı olacağını savunur. Ancak yurtışındaki örneklere bakıldığında örneğin New York gibi yüksek nüfuslu metropollerde bile, öğrenci sayısının en fazla 5000 olduğu lise yapıları bulunmaktadır. Eğitim Kampüsleri Yarışması, bu tartışma açısından kritik bir noktada durmaktadır. İhtiyaç programının önemli bir miktarını kaplayan zengin sosyal donatılar, kampüslerin hem öğrenciler hem de içlerinde bulundukları kentler için birer sosyal merkez olmasını sağlayabilir. Ancak yine ihtiyaç programında, kampüslerin yaklaşık 9000 öğrenci için önerilmesi ve dahi büyüme olasılığının göz önünde bulundurulması, kampüs projelerinin uygulanabilirliği açısından soru işaretleri oluşturmaktadır.

Buradan yola çıkarak, Kocaeli Eğitim Kampüsü için önerimizin ilk aşamasında tasarımı, büyük kampüslerin avantajlı olduğu noktayı vurgulayarak, sosyal donatıların kampüs yaşamının kalbi olduğu bir senaryo ile oluşturduk. Ayrıca, yarışma arazisi kent merkezine görece yakın konumu ile Kocaeli için bir sosyal merkez olma potansiyelini taşımaktadır ve bu sayede kampüs için öngördüğümüz sosyal yaşam, kentsel yaşamın da bir parçası olabilecektir. Açık ve kapalı spor alanları, konferans salonu ve kütüphane gibi farklı kullanıcıları olan bu donatılar ve bunları birbirine bağlayan açık alan sistemi kampüs tasarımının altlığını oluşturur. Daha sonra kuzey-güney yönünde yerleştirilmiş eğitim blokları ve bu bloklar arasında kalan, her biri farklı işlevlerle zengileştirip çeşitlenebilecek avlularla, kurgu tamamlanır.

Tasarım kararlarını etkileyen diğer faktörler, maliyet, topoğrafya ve öğrencilerin duygusal ve sosyal gelişimini destekleyecek bir açık alanlar sistematiğidir. Ders dışı/informal eğitim, kampüs yaşamının önemli bir parçasını oluşturur. Bu denli büyük kampüslerin, “kendi içinde bir kent” olma potansiyeli ve bu potansiyelin öğrenciler üzerindeki dönüştürücü gücü önemsenmiştir.

Kampüsün genel karakterini, tekrar eden eğitim blokları, bunların arasında kalan ve farklılaşma potansiyeli taşıyan, değişik kotlara yayılmış avlular, avluları bir yönde çevreleyen yumuşak zemin informal alan (habitat), diğer yönde sınırlayan izleme-dinlenme alanı ve spor alanları oluşturur. Yurtlar ve destek birimlerinin bu bölge ile hem görsel hem de mekansal bağlantısı vardır.
Önerimiz, kentsel yaşamla kontrollü bir birliktelik sağlanabilen bir kampüs hayatı sunmaktadır. Kalabalık kampüslerin negatif etkilerinin, bu türlü bir birliktelik ile üstesinden gelinebileceği varsayılmıştır. Kent ve kampüs birbirilerini karşılıklı olarak etkiler ve dönüştürür.