Eşdeğer Mansiyon, UNBUILD THE WALL – Open Ideas Competition

ABD-Meksika sınırındaki Nogales şehrini ikiye bölen duvar, Trump’ın söylemleri üzerine, “UNBUILD THE WALL” yarışmasıyla yeniden gündeme geldi. “JUST ADD WATER: producing, nurturing, spreading the buffer” projemize daha detaylı bakabilirsiniz.

Nogales şehrinin bir tarafı Arizona(ABD), bir tarafı Sonora(Meksika)’dadır. Ambos(both, her iki) Nogales’i ayrı tutan duvarın temsil ettikleri ve sonuçları, basit bir fiziksel ayrımdan fazlasıdır; ekonomi, topluluk ve sorunları da ikiye ayırır. Bu bir kasabayı, iki ayrı gerçekliğe dönüştüren, kapitalin talepleridir. Göç, ithalat-ihracat politikaları, üretim, işçilerin çalıştıkları koşullar, Sonora’nın(Meksika) Nogales’ini kontrolsüzce büyümeye itmiştir. Maquiladora[1] endüstrisinin ön plandaki etkinliği ve Nogales’in göç durumları için – sınır dışı edilenler de buna dahil – önde gelen bir kontrol noktası olması bu yüzden kritikleşiyor. Çünkü bu durumlardan beslenen altyapı(su, ev, rekreasyon…vb) yetersizliği, iki tarafın birlikteliğini etkileyen başka sorunları da üreterek ve bunlarla birleşerek, bu ayrımı destekliyor. Halihazırdaki üretim zincirinin zararlı olduğunu net bir şekilde söylemek için elimizdekiler yetersiz olsa da, bu bağlamda pek de fayda getirmediğini söyleyebiliriz. “Müşterekler”e odaklanmak, Ambos Nogales’in, kendi sorunlarının üstesinden gelmesine yardımcı olabilir. “Müşterekler”i vurgulayan bir üretim zinciri, birlikte olmayı ve birlikte büyümeyi destekleyebilir – “insan yapımı sınır” kavramını kaldırarak “doğal döngülerin tampon bölgesi”ni besler.

Permakültürden yararlanarak bu müşterekleri besleyebileceğimizi ve başkalarını üretebileceğimizi düşündük; belki bu noktada en önemli olan ve ilk ele aldığımız müşterek de su oldu. Arizona-Sonora sınırında görülebilen, çöl iklimine benzer alanlarda gelen aşırı ve kısa süreli yağışların getirdiği sudan faydalanabilmek adına yağmur hendekleri(swale) ile bir sistem kurguladık. Bununla birlikte hem evlerden çıkan hem de endüstrinin üretiyor olduğu organik atıklardan mulch üretmek, toprağı zenginleştirmeye yardım etti – böylece bir ortak bahçe(communal garden) ortaya çıkabildi.

Ortak bahçe, sadece duvarı ortadan kaldırıp, bir tampon sağlamaktan fazlasına yarıyor elbette. Ambos Nogales sakinleri, bahçenin çeşitli yerlerinde çalışabilir, bahçe işleriyle ilgili eğitimlere katılabilir, forumlar ve toplantılar düzenleyebilir, sosyal aktivitelere dahil olabilir ve vergiden muaf marketten mevsiminde yetiştirilen mahsulleri alabilir. Organik atığı toplayıp, toprağını işlemenin yanında bahçe, tren aracılığıyla Nogales’in her iki tarafından verimsiz topraklar alır. Bu yeni üretim zinciri sayesinde üretilen zenginleştirilmiş toprağı da buralara geri yollar – aynı yolla, daha uzaktaki topluluklarda, benzer bahçelerin yaratılmasını destekler. Bu şekilde ortak bahçe tampon bölgenin kendisiyle sınırlı kalmaz ancak ona her zaman bağımlıdır; büyür, besler/beslenir ve yayılır – bu iki tarafı bir arada tutar.

[1] Meksika’ya özgü, ithalat-ihracat yasalarıyla ortaya çıkmış bir “fabrikada üretim/çalışma” tipi. Düşük fiyatlarda hammade ya da ara madde alımına, bunların sonraki süreçlerden geçişini ya da paketlenip ithal edilmesini ucuza mal etme düşüncesine dayanır.