Katılımcı [KAAT Architecture + Urban], Kore Savaşı Anma Alanı ve Ziyaretçi Merkezi Mimari Proje Yarışması

PROJE RAPORU

Jüri Raporundan;

43 Sıra Numaralı Proje – 4. Eleme

“Tektonik yapı karakteri oluşturma ve atmosfer kurma çabası olumlu bulunmuştur.

Buna karşın bütünü oluşturan parçaların yerleşimindeki rastlantısallık ve aralarında bıraktığı boşlukların tanımsızlığı eleştirilmiştir. (6-1 oy çokluğu ile elenmiştir. Ayşen Savaş’ın karşı oyuyla)”

Kore Savaşı Ziyaretçi Merkezi Hk.

Kır-kent ara kesitinde yer alan yapı, ara kesitte olma halini biçimsel – imgesel arayışla değil programı küçük parçalarına ayırarak kurar. Ziyaret saatlerinde açık, kontrollü girilen tek bir yapıdan bu ara kesitte söz edilemez. Bunun yerine halkın gelip, kullanacağı zaman kütüphanenin anahtarını idareden almasının samimiyeti kıymetlidir. Dolayısıyla program münferit parçalara ayrılmış ve her bir program parçacığının dış mekanı besleyecek şekilde konumlandırılmasına özen gösterilmiştir.

Yapıya tüm saygınlığını, duygusallığı ve hassasiyeti kazandıran program parçası olan sergi mekanı birimine özenle çalışılmıştır.

Günümüz savaş – anıt anı mekanları tasarımında adeta bir refleks haline gelmiş olan “kullanıcıyı yer altına indirmek” fikrinden uzak durulmuş, barışı yücelten bir hissiyatla kullanıcıların bulundukları düzlemden (dünyadan) yükseltilerek (soyutlanarak) yapıya ulaşmaları sağlanmıştır.

Yer malzemesi örneğin, çakıl taşı seçilmiş; bu sayede ziyaretçilerin attıkları her adımın ses çıkarması istenmiştir. Steril, sessiz ve konforlu bir ziyaret anındansa, çıkan her seste kullanıcıyı seyir ettiği belgelerin zamanından bulundukları zamana geri çağıran bir durum yaratmak amaçlanmıştır.

Giriş duvarından döndüğünde kullanıcı, güney tarafındaki yoğun ağaçlık alana açılan panellerle karşılaşır. Bu panellerin düzenekleri eski savaş teknolojileri ile anolojik bir bağ kurar.

Topçu atışlarında milyemi tutturmak için kullanılan makara-palanga sistemlerinin, bir savaş anısı yapısında karanlığı aydınlığa açmak için kullanılması dokunaklı bulunmuştur.

Sergi alanından ağaçlık alana bakıldığında patikanın aralarından dolaştığı dört küme görülür. Bunlar 4 tugayı temsilen 4 anı yerleştirmesidir. Galvanize metal direklerin iki metre yukarıdan seyir edilmesiyle, ziyaretçilerine kumandan gözünden savaş alanındaki askerlere baktıkları duygusal bir an yakalanır. Bu direkler (askerler) çevresindeki ağaçları, toprağı, ziyaretçileri yansıtmakta, aralarında gezenlerle dinamik bir ilişki kurmaktadır.

Programın münferit parçaları dış mekanı besleyecek ve tarifleyecek şekilde konumlandırılmışlardır.

Sadece anma etkinliğinin yapılacağı bir gün değil, üretilen zengin ara kesitler sayesinde sürekli kullanılabilecek bir mekan kurgusu benimsenmiştir.

Yapı sakin ve yalın dili sayesinde çevresine ve konusuna saygılıdır. Münferit tüm parçalar yere hafifçe basar.

Programın en özellikli ve en büyük parçası olan sergi alanı irice ve biraz da cesurca ağaçlık alan ile kırağı alanı ayıran eşikte durmaktadır. Etraftaki askeri alanların yapılarıyla aynı aksiyellikte durarak (kuzey-güney aksı) üst ölçekte askeriye bağlamı ile ilişkilenirken, proje alanı içinde bulunan iki parselin özellikle arasına yerleşerek ne bir tarafa ne de öbürüne aittir, başka bir deyişle bir anlamda “yok-yer”lidir.

Bulunduğu zemine hafifçe dokunarak yerden yükselme anında durup kalmışçasına, iki tarafa da ait olmayan bir boşlukta konumlanan yapının konusuna dair verdiği mesajın anlamlı olduğu düşünülmüştür.

Proje; konunun saygınlığını, özveriye dayanan birliği, alçak gönüllü anıtsallığı vurgulamaya çalışır…