Katılımcı, Mimar Sinan Müzesi ve Mimarlık Merkezi Ulusal Mimari Proje Yarışması

MİMARİ RAPOR

GİRİŞ

Kamusal bir alan tarifleyen, anma eylemi gerçekleştirilmesi beklenen müze mekanları geçmişin dilini kullanarak belleği manipüle ederek şimdiki zamanda anma eylemini gerçekleştirir. Bu eylemi gerçekleştirirken kullandığı dil belirli bir ideoloji ekseninde tarihi yüceltir veya eleştirir. 20.yy başlarından itibaren farklı ideolojiler doğrultusunda araçsallaştırılarak neredeyse tamamen kurgu bir Mimar Sinan yaratılmıştır. Mimar Sinan yapılarındaki çeşitli mekansal elemanlar da aynı araçsallaştırmaya maruz kalarak bağlamından uzak biçimde anıtsallaştırılmıştır. Bu noktada Sinan’ı anmak için atılacak ilk adım ona atfedilmiş bir takım temsili değerlere ve mimarlığını figürlere indirgeme eylemine katkıda bulunmadan olağanlaştırmak, anlamaya çalışmak olabilir.

Sinan mimarlığının yapılarının kendisiyle değil temsilleriyle (çizim, maket) anlatıldığı bir müzede ‘anma’nın bir yönteminin de üretimi devreye sokmak olabileceği düşünülmüştür. Bu bağlamda tasarım-üretim yapmak için kullanılacak mekanlar olan çalışma birimleri-atölyelerin, anma eylemini üreterek-araştırarak sürekli hale getireceği öngörülmüştür.

Böylece anma yalnızca bir şimdiki zaman eylemi olmaktan çıkıp mekana dönüşerek bir araştırma- üretme-anlama-anma devinimine sokulmuştur.

TASARIM

Yarışma kapsamında ele alınan alan, kentsel alanla doğrudan fiziksel erişimlere elverişli olamayan, yeniden işlevlendirilerek kentli kullanımına açılan millet bahçesidir. Kent Belleğinde askeri alan işleviyle sınırlı, erişimsiz ve kamuya kapalı gibi algılarla yer edinmiş söz konusu bölgenin, kamusallığını peyzajın sürekliliği üzerinden kurmak amaçlanmıştır.

Mekanların yer yer topografyadan taşarak peyzajı sürdürmesi girişi ve panayır alanını tanımlayacak şekilde cephe oluşturması mevcutla uzlaşmaya çalışan mekanın ilişkisini tarif eder.

Işığın dramatik biçimde mekana süzülmesini sağlan bacalar, kendi doğallığına bırakılmış mevcut topografyada düşey bir peyzaj elemanı gibi davranır. Aynı zamanda girişi tarifleyen bacanın yanından doğal bir eğimle alt kota alan rampayla iç mekana girildiğinde mekanlar arasındaki süreklilik devam eder. Sergi ve çalışma alanları ,mekânın ışığı, yeraltı ve yer üstü dünya, doğal ve yapay peyzaj unsurları ile bütünlük sağlanır.