Lleialtat Santsenca Topluluk Merkezi

Eski bir işçi sınıfı kooperatifi olan Lleialtat Santsenca, mahalledeki topluluklar tarafından yenilenerek bir merkez haline getirildi. Yapının mimari projesi Harquitectes tarafından yapıldı. Topluluk merkezinin inşası 2017 yılında tamamlandı.

Projenin mimarları projeyi şöyle anlatıyor:

Üç başlangıç noktası: Sants bölgesindeki eski bir işçi sınıfı kooperatifi olan Lleialtat Santsenca’nın tarihsel değerini anlamak; mümkün olduğu kadar fazla unsuru tutabilmek için binanın fiziksel durumunu detayına kadar bilmek; 2009’da mahalledeki organizasyonlar tarafından, binayı yenilemek için başlatılan ortak sürece duyarlı olmak. Bu amaçla dört temel hedef saptandı: ilki, orijinal halden kullanılabilen her şeyden faydalanmak; ikincisi, korumacı veya değil, gerekli aksiyonları planlayan bir müdahale stratejisi belirleyerek tüm mekanların kullanım potansiyellerinin yeniden kazanılmasına ve artmasına izin vermek; üçüncüsü, bağlam ile yoğun bir diyalog kurmak; ve dördüncüsü, var olan üzerinde çalışmak kadar yeni müdahaleler konusunda da, sürdürülebilir bir öneri geliştirmek.

Bina üç yapısal gövdeye sahip; temel gövde, iki ana salonu barındırıyor (zemin katta eski dükkân ve birinci katta atrium); Altafulla Sokağı’ndan erişim olan merkezdeki gövde; ve sokaktan erişim olmayan, L şeklindeki, içteki gövde. Zayıf bağlantılarının yanında, yapıların geri kalanındaki belirsiz hijyen koşulları; üç temel hacmi ve onlarla ilişkili tüm mekanları kamusaldan özele doğru kademeli bir sıralamada birbirine bağlayan, uzunlamasına ve büyük bir hacim önermeyi destekledi. Hacim, Olzinelles Sokağı’nın oradaki parti duvarına yakın tüm merkez hattının tamamen yıkılmasıyla bir tür iç sokağa dönüştü, ikinci yapısal hacimde ise aydınlık bacası genişletilerek vurgulandı. Son olarak, son strüktürel hacmin gerisinde, önceki iki hacmin boşluğuna bitişik üçlü bir mekan diziyi sardı. Birbirini takip eden boşluklar, binanın tarihinden izleri gösteren parti duvarına karşı “yeni” cephe ile sınırlanan bir avlu yapılandırdı.

Var olan çatı kullanılamazdı, bu yüzden sadece ana salondaki makaslar tutuldu. Tüm binanın üzerine, üç yapısal gövdeyle hacimsel olarak ilişkili yeni bir çatı inşa edildi: metal strüktürün üzerine hücresel polikarbonat ile kaplı güney cephe ve izole edilmiş metal levhanın kullanıldığı kuzey cephelerle üç beşik çatı, doğal ısı yayımını sağlayan en yüksek noktalardaki pencerelerle avluyu aydınlatıyor ve havalandırıyor. Lina Bo Bardi’nin Teatro Oficina’sından ilhamla avlu, orta seviyede biyo-havalandırmalı, tüm dolaşımı bir seri köprü ve merdivenle organize eden ve inşaat alanını hatırlatan bir mekan. Binanın termal olarak, hareketsizlik ve yalıtım temelli pasif stratejilerle çalışıyor. Üç hafif çatı doğal aydınlatmayı ve havalandırmayı destekliyor.

Çatıların hacmini arttırarak güneş alımını arttırmak mümkün; kışın ısı, ısı geri kazanım sistemi ile iç mekanlar için toplanıyor; yazın, avlunun üst kısmındaki hava yeniden ısıtılarak, otomatik sensörler ile harekete geçerek tepe pencerelerini açan sistemle dışarı çıkmaya zorlanıyor. Kışın iklim kontrolü yapılan mekanlar ılık hava salıyor ve avluyu ısıtıyor; üçüncü gövdede, radyasyon fazlalığı nedeniyle, güneş filtrelerinin olduğu havalandırılan bir oda, kışın ve yazın güneş alımını optimize ediyor.