Ev hayatı, mahremiyet ve yaşam alanına dair soruları, içinde olduğu "akdenizli" çevrenin içinden cevaplayan bir ev.
Fransa’nın güneyindeki bir kasabada yer alan “quiet villa” projesi kendine has bir bağlama sahip. Projenin yapıldığı ufak arsa, batısında kullanımda olan bir üzüm bağı kulübesiyle, doğusunda komşu arsanın park yeriyle, güneyinde ise sokakla çevrelenmiş durumda. Arsanın kuzeyi ise hakim rüzgarlara maruz kalmasının yanında nefes kesici bir vadi manzarasına bakıyor.
Projenin amacı mahremiyeti sağlamak; içe dönük, gözlerden uzak ve tamamen manzaraya açılan bir ev üretmek.
Yapının mimarisi muntazam, basit ve sistematik bir kompozisyonla, sıradan bir yapıcı dil ve görünür bir formal etkiyi kullanarak karakter kazanıyor. Bilindik kodların bozulması yapıya kendine özgü bir estetik veriyor.
Proje 3 metre genişliğinde ve 4 metre derinliğinde bir grid sistemine oturuyor. Gridin iki bölmesi yapılı hacimelere, üç bölmesi ise açık mekanlara karşılık geliyor.
Evin genel geometrisi, düzenli bir desene yerleştirilmiş, duvarla çevrelenmiş ve evin içindeki avluları oluşturmuş dört hacmin, tekrarlanan dizisine dayanıyor. Bu hcimlerin formları, tepelerine yerleştirilmiş çatının eğimiyle, küçük bir evi akla getiriyor.
Diğer yandan, projenin ifadesi, aile hayatı ve geleneksel yaşam alanı ile ilgili sorulara doğrudan işaret ettiği gibi; güney Fransa’dan tipik ve banal ögelerin kullanımı (çatı kiremiti, örgü duvar, sıva), yapı ve arazisi arasında kültüre ve peyzaja dair bağlantılar kuruyor.
Büyük bir çerçeve evi peyzaja açıyor. Evin dışarıdan kapalı ve opak olan görüntüsü ile içerideki avluların sağladığı yoğun ışık arasındaki karşıtlık iç mekanları kuvvetlendiriyor. Kullanılan cam kapı sistemi sayesinde bütün odalar, bir, iki ya da üç avluya ve panaromaya açılıyor. Evin bütününde kullanılan döşeme, odalar ve aslında iç mekanın devamındaki asıl yaşam alanları olan avlular arasındaki sınırı belirsizleştiriyor. Evin bazı ögeleri akdeniz tipi yaşamı elle tutulur hale getiriyor: “mashrabiya” motiflerinin kalıntılarını taşıyan çelik kafes, avluya açılan giriş kapısı, yaz sıcağını ve gün ışığını yansıtan beyaz sıva…