Rosmaninho + Azevedo tarafından Portekiz'de yürütülen projede, iki eski hangar yapısı, birbirinden farklı iki yaklaşımla yenileniyor.
1880’de açılan Douro trenyolu deniz taşımacılığına alternative oldu. Gezginler kadar, Port şarabı ve yapımı için gerekli malzemeler de, İspanya sınırını Porto şehrine bağlayan bu 200 kilometrelik demiryolundan yararlandılar. 1988 ve 1990 yılları arasında demiryolunun 28 kilometresi ve ana yola bağlanan bazı kollar (Tua’da dahil olmak üzere) yeterince karlı olmadığı düşünülerek kullanıma kapatıldı. 2008’de Tua kolunun işletimi tamamen durduruldu. Tua Nehri’nin üzerine baraj inşa edilmesi ve demiryolu hattının 16 kilometresini su altında bırakması, demiryolunun bird aha hizmet vermeyeceğini kesinleştirdi.
Tua Vadisi Bilgilendirme Merkezi/Tua Valley Interpretive Centre (TVIC), yapılan barajla ilgili yürütülen telafi programının bir parçasıydı. Programın amacı ziyaretçilerin vadinin tarihi hakkında bilgi edinmeleriydi. TVIC, Tua tren garının artık kullanılmayan iki hangarına yerleşti. Rosmaninho + Azevedo mimarlık ofisi, her bir hangara özgün bir kimlik vermek istedi. Fotoğraf sergilerine ayrılmış alanlar ve karşılama alanı, plaka plaka restore edilen ahşabın tutulduğu ve gerekli yalıtımın sağlandığı hangarda yerini aldı. TVIC’in tren raylarıyla ayrılan diğer bölümü, iddialı programına uygun şekilde daha bütüncül olarak yenilendi. Pavyonun çinko kaplaması, mimarların birbirleriyle neredeyse zıt olan iki seçimini uzlaştırdı: alanın endüstriyel karakteriyle bütünleşik bir malzeme sağlamak ve yapıda, Duoro’nun UNESCO Dünya Mirası Listesi’ndeki statüsüyle bağdaşan bir ifade bulmak. Çatıya ve cephelere, ahşap hangarı yeniden yorumlayarak, kuartz-çinko oluklu paneller uygulandı.
Binanın kullanım alanı, tüm program kapsayabilmek için, trenlerin dolaşım alanlarının izin verdiği ölçüde genişletildi. Yan platformların kaldırılması hava boşluğunun entegre olduğu kalın bir dıvarların inşasına izin verdi. Çinko kaplamanın arkasında konumlanan duvar, doğal havalandırma sağladı ve klimalandırma için kullanılan ekipmanı azalttı. Mekanı kesen bu eklenti ikinci hangarın zemin kattındaki kalıcı sergiler için daha fazla alan yarattı. Üstteki asma katta eğitim hizmetleri ve çalışma alanları yer aldı. Eldeki araçların önemli bir oranda ekonomik kullanılması ile, çinko kılıf, binaların zedelemeden dönüştürmenin mümkün olduğunu, işlev değişikliğinin yerin kimliğine ihanet etmeden yapılabileceğini gösteriyor.