Volontariat Kimsesiz Çocuklar Barınağı

Pondicherry'deki bir sivil toplum kuruluşu olan Volontariat'ın bünyesi altında, evsiz çocuklar için inşa edilen barınak projesinde, düşük maliyetli ve düşük etkili barınma çözümlerinin elde edilmesi amaçlandı.

Anupama Kundoo Architects, projeyi şu şekilde anlatıyor:

Evler, on beş çocuk ve beş koruyucu aileye barınma alanı sağlamak üzere planlandı. Bu proje, bir çamur evin inşasının hemen ardından yerinde pişirilmesi ile uygulanan, Golden Bridge Pottery’den Ray Meeker’ın öncülüğünü yaptığı nadir bir teknoloji kullanılarak inşa edildi.

“Ateşe verilmiş” veya “ateş ile oluşturulmuş kerpiç ev”, prensipte, tuğla kuvveti elde edebilmek için bir bütün olarak inşa edildikten sonra pişirilen, kerpiç tuğlalar ve harç ile inşa edilmiş yapılardır. Yapının iç alanı, diğer kerpiç tuğlalar ya da fayans gibi diğer seramik ürünlerle doldurulur ve bir fırın gibi kullanılır. Fırın duvarları, üretilen ısının yaklaşık yüzde kırkını emer. Bu teknikte, ev fırın işlevi görür ve “ısı kaybı” evin ateşlenmesine ve evin su hasarına karşı stabilize edilmesine yöneliktir. Yakıt maliyeti büyük ölçüde içerideki ürünlere bağlıdır ve harç karışımında çimento kullanımına gerek kalmaz. Satın alınan malzemeler üzerinde çok az harcamanın yapıldığı bu teknoloji, hemen hemen yalnızca iş gücünü içermektedir. Böylece harcanan para, yerel ekonomide kalır ve ekonomiyi zenginleştirir. Bir tüketici rolüne bürünmek yerine sürdürülebilir yapı malzemeleri için bir üretici haline gelen yapıların yakılması ise ortalama üç ile dört gün arasındadır.

Projede, ateşe verilme aşamasından önce bina toprak yapı olarak işlev görürken ve vitrifikasyon işleminin değişken bir safhası olan ateşleme esnasında yapısal sağlamlığın elde edilmesi için Katener biçimli kubbeler kullanıldı. Yapılar, ateşe verilmelerinin ardından yük taşıyan, tuğla strüktürler halini aldı.

Çeşitli boyutlarda olan kubbelerin her biri, kümelenme programına göre dört çocuk ve bir ebeveyne barınma alanı sağlıyor. Maliyetin tasarımı şekillendiren başlıca faktör olduğu bu sosyal projede, kentsel atıkları da içine alan, alışılmışın dışında pek çok malzeme kullanıldı. Bisiklet tekerleği çerçevelerine, pencereler için kalıp ve pencere ızgaraları olarak işlev kazandırıldı. Tuvalet alanlarındaki duvarlarda yapısal birimler olarak cam şişeler kullanılırken, kubbenin üst kısmındaki açıklıklar cam chai bardakları ile tamamlandı. Herhangi bir mobilyaya ihtiyaç duymadan depolama yapmak için duvarlara terakota su kapları yerleştirildi.

Bu son derece deneysel proje, “herkes için karşılanabilir konut” sorununa bir yaklaşım sağlamak için araştırılan ve hatta bütün yönleriyle sürdürülebilir olan radikal düşüncenin bir örneğidir.