Zafer Koleji

2014 yılında yapımı biten Zafer Koleji Celal Abdi Güzer, Ömer Emre Şavural, Fatih Yavuz ve Hasan Okan Çetin tarafından tasarlanmış.

Zafer okulları yerleşkesi doğrudan bir eğitim ortamı olmanın yanısıra kullanıcılar için zamanlarının önemli bir bölümünü geçirdikleri, eğitim faliyetlerinin yanısıra sosyal, kültürel ve sprotif etkinliklerden yararlandıkları bir kent ve mahalle ortamı olarak ele alınmaya çalışıldı. Yerleşke bir anlamda ana toplanma mekanı ya da yaya yolu olarak nitelenebilecek bir iç atrium ile ona takılan eğitim, servis ve etkinlik birimlerinden oluşuyor. Doğu, batı aksı üzerinde yer alan bu atriumun kuzey bölgesinde ana okulundan başlayan ve lise ile sonlanan eğitim birimleri, güney bölgesinde ise idare yapısı ile başlayıp toplantı salonu ile sonlanan yemekhane gibi servis birimleri, spor salonu gibi etkinlik birimleri yer alıyor. Güney ve kuzey yönleri arasındaki yaklaşık beş metrelik kot farkı yapının farklı kotlardan dış mekana açılmasına, eğitim blokları altında bodrum olarak nitelenebilecek alanların güney yönünde düz ayak bahçeye açılmasına olanak tanıyor. Eğitim bölümünde en fazla üç katlı olarak ele alınan yapı bloklarının herbiri oluşturdukları ara avlulara, yaş gurupları için özelleştirilen bahçelere açılırken, spor ve etkinlik alanları da güney bahçesine doğrudan açılma, dış mekanla bütünleşme şansı buluyor. Bu kurgu içinde yapı gerek birimler arasında gerekse iç ve dış mekanlar arasında bir süreklilik ve geçirgenlik oluşturuyor. Benzer biçimde atrium boyunca avlulara açılma noktasında farklı yaş gurupları için kantin alanları, üst katlarda ise kütüphane gibi ortak kullanım alanları yer alıyor. Atrium mekanının altı yerleşkeyi boydan boya geçen bir otopark ve araç yoluna ayrılmış durumda. Bu dikey servis olanağı biryandan yerleşkenin araç trafiğinden arınmasını getirirken öte yandan özellikle kış şartlarında öğrencilerin iç mekandan çıkmadan araç servislerine ulaşmalarına olanak tanıyor. Benzer biçimde doğu batı yönünde oluşan kot farkı yerleşkenin ana dış mekanının oluşturan bir amfi olarak düzenlenmiş durumda. Gene bu dış mekan boyunca açık yüzme havuzu, spor alanları ve yeşil alanlar yer alıyor. Yerleşkenin ana mekanı olan atrium doğu ucunda idari girişle başlayıp batı ucunda 1000 kişilik bir toplantı salonu ile bitiyor. Bu çizgisel kurgu içinde gerek eğitim blokları gerekse idare ve etkinlik alanları için birbirleri ile kesişmeyen bağımsız girişler oluşturma olanağı doğuyor. Toplantı salonu fuayesi ve altında yer alan fitness merkezi, velilerin de kullanımına açık kalacak olan spor tesislerine yerleşkenin batı ucundan bağımsız giriş ve çıkış sağlanıyor.

Bu fiziksel kurgu içinde Zafer Okulları yerleşkesi öğrenciler için bir okul yapısından çok kentsel bir ortam, çeşitli etkinlikler ve renkli bir yaşam barındıran bir sokak ve mahalle simulasyonu sunuyor. Atrium ona cephe veren ve etkinliklerin doğrudan izlenebildiği kulüp odaları, yemekhane, yüzme havuzu, spor salonu, toplantı salonu fuayeleri, kütüphane gibi bağımsız birimlerin yanısıra iç amfi, buz pateni pisti ve alternatif etkinlik alanları gibi mekanları da barındırıyor. Bu anlamda doğrudan sosyal bir etkileşim ve öğrenme mekanına, bir kültürel ortama dönüşmesi beklenen atrium dersliklere paralel alternatif bir öğrenme mekanı, toplanma, etkinlikleri izleme, etkinliklere katılma ve etkinlik tasarlama mekanı oluşturuyor. Atrium içinde yer alan amfileşmiş merdivenler öğrencilerin bireysel ya da gurup halinde performanslarına olanak tanıyacak bir sokak mekanı oluşturuyor, benzer biçimde atrium içinde yer alan buz pateni, oyun alanları ve enstalasyonlar farklı etkinlik odakları oluşturuyor.

Yerleşkenin sürdürülmeye çalışılan temel tasarım anlayışı ise şeffaflık ve geçirgenlik. Bu geçirgenlik sadece iç ve dış mekanlar arasında değil, aynı zamanda farklı birimler arasında da sürdürülmeye, öğrencilerin birbirlerinin etkinliklerinden haberdar olabilecekleri bir ortam yaratılmaya çalışılıyor. Bu anlamda tek ve yüksek bir hacim olarak kurgulanan orta atrium bütün birimlerin aynı anda algılanmasına hem yatay hem de dikey olarak mekansal bir süreklilik oluşmasına olanak tanıyor. Yapıda tüm öğrenciler ve eğitmenler nerdeyse her an birbirlerinden ve etkinliklerden haberdar olma, yaşamın bütününün içinde varolma olanağına sahip oluyorlar. Benzer biçimde yerleşkenin hemen her noktasından farklı nitelikte ve ölçekte bir dış mekanla ilişki kurma, dış mekan etkinliklerine katılma şansı sağlanıyor.

Yerleşkede ana okulu birimi kendi içinde oluşturduğu avluya bakan, bu yaş gurubu çocuklarının atriumla ilişkisini denetimli olarak sağlayan, bağımsız bir birim olarak ele alınmış durumda. Bu birimin kendine ait bir yüzme havuzu, spor ve oyun tesisi ile gene bağımsız yemekhanesi yer alıyor. Ana okulu ana yerleşke ile atriumda sera ve evcil hayvan barınaklarının yer aldığı bir dış mekan aracılığı ile bağlanıyor. Atrum bu bölgede korunaklı bir oyun mekanına olanak tanıyan bir üst örtüye dönüşüyor. Ana okulunu takiben giderek artan yaş guruplarına yönellik bir kademelenme içinde diğer eğitim yapıları ve onları hem ayıran hem bağlayan iç bahçeler yer alıyor. Eğitim bloklarının tümü yerleşkeyi dış çeperinden kateden bir araç yolundan servis ve bağımsız giriş çıkış alabiliyor. Yerleşkenin güney çeperinde ise daha çok geniş açıklıklı spor salonları, yüzme havuzu ve bunların üst katında da farklı yaş guruplarını barındıran yemekhane yer alıyor. Atrium boyunca yer alan köprüler eğitim blokları ile sosyal ve sportif tesisler arasında bir bağlantı sürekliliği sağlıyor.

Yapı yüzeyleri özellikle eğitim blokları dışında kalan sosyal alanlarda şeffaflık ve geçirgenlik düşüncesini destekleyecek biçimde cam yüzeylerden oluşuyor. Bu camlar yer yer renklendirilerek bir yandan kullanıcıların ilgisini çekecek iç mekan deneyimleri oluşturulurken öte yandan yapı ölçeğinin kademlenmesi, farklı alt alanların vurgulanması sağlanmaya çalışılıyor. Benzer biçimde eğitim blokları da farklı yaş guruplarının yaşam alanlarını vurgulayacak biçimde renklendiriliyor. Bu renk kullanımının dışında yerleşke olabildiğince sade bir dil ve yalın bir malzeme seçimi içinde ele alınarak yapının ana inşai elemanları doğrudan bitirme dili olarak işlevselleştirilmeye çalışılıyor. Bu anlamda ek süsleme ve bezemlerden kaçınılarak atriumda yer alacak sergi ögeleri ve insan hareketinin temel anlamı oluşturmasına olanak tanınıyor.

Yapı inşai olarak betonarme ve çelik sistemlerin biraradalığından oluşuyor. Atrium ve onun bitiş noktasında yer alan toplantı salonu bir başka deyişle ana sokak aksı çelik bir örtü ile kapatılırken bu aksın üst ve alt yanında betonarme olarak inşa edilmiş bloklar yer alıyor. Atrim örtüsü ile betonarme bloğun birleşme noktaları aynı zaman da yatay tesisat kanallarını oluşturuyor. Spor salonu, yüzme havuzu, yemekhane gibi geniş açıklıklı mekanlarda ise artgerme ile geniş açıklıklar oluşturmak olanaklı hale geliyor.